အိမ်ဖော်မှ အိပ်ဖော်သို့
ရန်နိုင်တစ်ယောက် အိမ်ကိုပြန်ရောက်သောအခါ ဧည့်ခန်းမှာတံမျက်စည်း လှည်းနေသော အဝတ်အစားခပ်နွမ်းနွမ်းနှင့် ပိန်ကပ်ကပ် ကောင်မလေး တစ်ယောက်ကိုတွေ့လိုက်၍ လှမ်းမေးလိုက်သည် ။
“ ဟိတ်...နင်ဘယ်သူလဲ ”
ကောင်မလေးမှာ မျက်လုံးအပြူးနဲ့အလန့်တကြားဖြစ်နေပုံရပြီး ဘာမှပြန်မပြောခင် မမိုးပွင့်ကအိမ်နောက်ဖေးမှထွက်လာပြီး
“ အော်...မောင်လေး..ဒီကောင်မလေးက မမတို့အိမ်မှာဝိုင်းကူလုပ်မယ့် အိမ်ကူလေးပါ သူ့နာမည်က သူသူအောင်တဲ့ မမအခုဆယ်တန်းရောက်ပြီဆိုတော့ စာကိုဂရုစိုက်ရအောင် မေမေကခေါ်လိုက်တာပါ ”
“ မေမေတို့ကလဲဗျာ....မခေါ်လဲရသားနဲ့ ရှုပ်ကိုရှုပ်ပါတယ် ” လို့ပြောပြီးရန်နိုင်တစ်ယောက် အိမ်နောက်ဖေးထဲဝင်ပြီး ထမင်းသွားစားလိုက်တော့သည် ။ စိတ်ထဲမှာလဲ ဘဝင်မကျဖြစ်နေသည် ။
ကောင်မလေးပုံကညစ်စုတ်စုတ် ပိန်ကပ်ကပ်နဲ့ သူချက်တဲ့ထမင်းဟင်းတွေ စားရမှာလဲ ရွံ့နေမိသည် ။ မမိုးပွင့်မှာရန်နိုင်ထက်၂နှစ်ကြီးပြီး မောင်နှမနှစ်ဦးသာရှိသည်။
မိဘဖြစ်သူမှာ ဈေးထဲတွင်အထည်ဆိုင်ဖွင့်ထားပြီး မိုးချုပ်မှသာပြန်လာကြသောကြောင့် အားလပ်ချိန်သိပ်မရှိ၍ အိမ်တွင်အကူရရန် အိမ်ဖော်တစ်ဦးအားခေါ်ယူလိုက်သည် ။ ရန်နိုင်မှာ အငယ်ဆုံးဖြစ်သည့်အလျှောက် ဆိုးချင်တိုင်းဆိုးနေတော့သည် ။
................................................
ဒီလိုနှင့်အချိန်တွေပြောင်းလဲလာလိုက်တာ သူသူအောင်တစ်ယောက် ရန်နိုင်တို့အိမ်ရောက်လာတာနှစ်နှစ်ကျော်ခဲ့ပေပြီ ။ မမိုးပွင့်တစ်ယောက်လဲ ဒုတိယနှစ်ကျောင်းသူကိုဖြစ်လို့ ၊ ရန်နိုင်လဲဆယ်တန်းစာမေးပွဲဖြေထားပြီး အားနေတော့ ဂိမ်းကစားလိုက် ၊ အိပ်လိုက်နှင့်ဟန်ကိုကျနေလေ၏ ။
အဖေနှင့်အမေတို့က မိုးလင်းသည်နှင့်ဈေးအထည်ဆိုင်သွားကြရသည် ။ ရန်နိုင်စားမေးပွဲဖြေပြီးအားနေတယ်ဆိုတော့ဈေးမှာကူရောင်းဖို့ဘယ်လောက်ပြောပြော ရန်နိုင်တစ်ယောက်မသွားချေ ။ သူငယ်ချင်းတွေနှင့်သာ WOW ဂိမ်းကိုမုန့်ဖိုးရသလောက် သွားကစားနေတော့သည်။
သူသူအောင်မှာလဲ အရင်လိုပိန်ကပ်ကပ်ညစ်ပေပေလေးမဟုတ်တော့ပေ ။ ရန်နိုင့်အစ်မ မမိုးပွင့်ပေးသောအဝတ်အစားတွေဝတ်ပြီး ဆံပင်ပုံစံတွေပြောင်းသွားကာ မထင်နိုင်လောက်အောင် ချစ်စရာကောင်းသွားသည် ။
အပျိုဖော်ဝင်လာသည်မို့ အသားတွေက ဖွံံ့ဖြိုးလာကာ ထွက်သင့်တဲ့နေရာထွက်လာတာကို ရန်နိုင်တစ်ယောက်သတိထားမိလာသည် ။ စိတ်တွေလဲဖောက်ပြန်ကာ ပြစ်မှားပြီး သူသူအောင်ကိုမှန်းကာ ဂွင်းထုတတ်လာသည် ။
နံနက်ခင်းဆိုဘယ်တော့မှ စောစောမနိုးတတ်တဲ့ရန်နိုင်အတွက်မုန့်ဖိုးကို အမေကမမိုးပွင့်နဲ့ပေးထားရသည် ။ မမိုးပွင့်ကသူအခန်းထဲက မှန်တင်ခုန်ပေါ်တွင်ရန်နိုင်အတွက်မုန့်ဖိုးကို တင်ထားပေးတတ်သည် ။
ဒီနေ့ရန်နိုင်နိုးလာတော့ မျက်နှာသစ်ရေချိုးပြီး ကိုယ်သုတ်နေရင်း မုန့်ဖိုးယူရန်မမိုးပွင့်အခန်းသို့လျှောက်လာသောအခါ အခန်းထဲမှာ သန့်ရှင်းရေးလုပ်နေသော သူသူအောင်တစ်ယောက်ဘော်လီထဲသို့ တစ်စုံတစ်ခုဖွက်လိုက်သည်ကိုတွေ့လိုက်ရသည် ။
မှန်တင်ခုန်ပေါ်ကြည့်သောအခါ သူ့အတွက်မုန့်ဖိုးရှိမနေချေ ။ ရန်နိုင်တစ်ယောက်သိလိုက်ပြီ ခဏကသူသူအောင်ဘော်လီထဲဖွက်လိုက်တာ သူ့မုန့်ဖိုးပဲဖြစ်မှာဆိုတာကိုပင် ။
ဒေါသလဲတော်တော်လေး ထွက်သွားသည် ။ နောက်မှအတွေးဝင်လာပြီး သူသူအောင်ကိုနိုင်ကွက်ရပြီဆိုတာသိလိုက်သည်နှင့် သူသူအောင်ကိုစမေးလိုက်သည် ။
“ သူသူ...ခဏကနင်ဘာဖွက်လိုက်တာလဲ...ငါသိတယ်နော် ”
“ ဟင်...ဘာလဲ ကိုနိုင်ကလဲ ဒီမှာ သူသူသန့်ရှင်းရေးလုပ်နေတဲ့ဟာကို ဘာကိုဖွက်ရမှာလဲ ”
“ အေးလေ...နင်က ဝန်မခံဘူးဆိုတော့ ငါရှာရမှာလားပြောစမ်း ”
“ ရှာလေ...ကိုနိုင့်သဘောပဲ..ကြိုက်သလိုရှာ ” ဟုသူသူအောင်က ခပ်တည်တည်နဲ့ပြန်ပြောလေ၏ ။
“ အိုကေ...ကြိုက်သွားပြီ ... ကဲနင့်အကျီ ၤချွတ်လိုက်စမ်း ... သူသူ ”
“ အာ...ကိုနိုင်ကလဲ အဲလိုတော့မလုပ်နဲ့လေ ”
“ နင်ပဲပြောတာ ကြိုက်သလိုရှာဆို ...” ပြောပြောဆိုဆို ရန်နိုင်တစ်ယောက်သူသူအောင့်အနား ကပ်သွားပြီး ဝတ်ထားတော့အကျီ ၤကိုချွတ်ဖို့ကြိုးစားလိုက်သည် ။
သူသူအောင်တစ်ယောက်ကြိုးစားရုန်းသော်လည်း အင်အားမမျှသောကြောင့် ခဏအကြာတွင် ရှေ့ကြယ်သီးများပြုတ်ထွက်ကုန်သည် ။ သူသူအောင့်မှာ ရှက်စိတ်ကြောင့်မျက်ရည်များကျလာတော့သည် ။
“ ကဲ...နင့်ဟာနင်ချွတ်မလား ငါဆွဲချွတ်ရဦးမလား ”
“ ဟုတ်...ချွတ်ပါမယ် ကိုနိုင် ” လို့ပြောပြီး သူသူအောင်ကိုယ်တိုင်ချွတ်လိုက်ရာ အပေါ်ပိုင်းဘော်လီတစ်ထည်နှင့်အောက်ဘက်မှာထမိန်သာရှိတော့သည် ။
“ ကဲ...ကြာတယ် ထမိန်ပါချွတ်လိုက်ဟာ ”
“ အို...ကိုနိုင်ကလဲမဆိုင်တာတွေ ”
“ လုပ်မနေနဲ့ ငါလာဆွဲချွတ်ရဦးမလား ”
“ အဟင့်..ဟင်း....အီး..” သူသူအောင်တစ်ယောက် ငိုကြီးချက်မနဲ့ ထမိန်ကိုဖြေချလိုက်ပြီး ထမိန်မှာခြေရင်းတွင်ပုံနေလေတော့သည် ။ ဘော်လီနှင့်အတွင်းခံဘောင်းဘီသာ ကျန်တော့ရာ ရန်နိုင်တစ်ယောက်ကြည့်ရင်း ပုဆိုးအောက်မှ လီးမှာရန်ထောင်နေသော မြွေဟောက်ပမာ ထောင်းခနဲ တောင်ထလာတော့သည် ။
ထို့နောက်သူသူအောင့်အနားကပ်သွားပြီ အတွင်းခံဘောင်းဘီပေါ်မှအဖုတ်ကိုဆုပ်ကိုင်၍ တစ်ခုခုရှာသလိုလုပ်ရင်း အဖုတ်ကလေးကို ပွတ်ပေးလိုက်သည်။ အမွေးစပေါက်စ ကြိုးတိုးကြဲတဲလေးနဲ့ကိုင်ရတာ အတော်လေးကို ရန်နိုင့်အတွက် အရသာထူးနေလေတော့သည် ။
“ နင်ဒီမှာ ဖွက်ထားတာမဟုတ်ဘူးလား ”
“ အီးဟီးဟီး..မဟုတ်ပါဘူး...ရှာရှာကြိုက်သလောက်ရှာ..အီးဟီးဟီး” သူသူအောင်မှာရှက်လဲရှက် ငိုလဲငိုရင်းပြန်ပြောရှာသည် ။
ရန်နိုင်မှာလဲ ရှာသလိုလိုဘာလိုလိုနဲ့တစ်ခါမှ မကိုင်ဘူးသောစောက်ဖုတ်၏ အိစက်နူးညံ့သော အထိတွေ့ကြောင့် စိတ်ကြိုက်ပွတ်သတ်ပေးနေလိုက်သည် ။
သူသူအောင်တစ်ယောက် ငိုသာငိုနေရသောလည်း ရန်နိုင်၏ပွတ်သတ်မူတွေကြောင့် အဖုတ်တစ်ခုလုံးယားယံလာပြီး သဘာဝတရားအရ အဖုတ်ထဲမှအရည်တွေ စီးဆင်းလာတော့သည် ။ သြစာအုပ်တွေဖတ်ဖူးတဲ့ရန်နိုင်တစ်ယောက် သူသူအောင်စိတ်ပါနေပြီဆိုတာသိလိုက်သည် ။
ဒါနဲ့ “ အင်း...အပေါ်ယံတော့ဘာမှမရှိဘူးဟ....နင့်အပေါက်ထဲမှာဖွက်ထားသလားမသိပါဘူး ” ဆိုပြီး အဖုတ်ကိုပွတ်ပေးနေရာမှ ရုတ်တရက် အတွင်းခံဘောင်းဘီအစွန်းနှစ်ဖက်ကို လက်နှစ်ဖက်နှင့်ကိုင်၍အောက်သို့လိပ်၍ ချွတ်ချလိုက်သည် ။
သူသူအောင်တစ်ယောက်အလန့်တကြားဖြစ်သွားပြီး ပေါင်အလယ်လောက်ထိဆွဲချွတ်နေရသော ဘောင်းဘီကို ငိုနေရာမှ အတင်းပြန်ဆွဲတင်ဖို့ကြိုးစားသည် ။ သို့သော် ရန်နိုင်မှာ သူသူအောင့်လက်ကိုညာလက်ဖြင့် ဆွဲချုပ်လိုက်ရင်း ဘယ်လက်ဖြင့် အတွင်းခံဘောင်းဘီကိုခြေရင်းထိရောက်အောင်ဆွဲချွတ်လိုက်သည် ။
သူသူအောင်မှာ ရှက်စိတ်နဲ့အတူမျက်စိကိုမှိတ်ထားပြီး တက်မတတ်ရှိုက်ကြီးတငင် ငိုနေလေတော့သည် ။ ရန်နိုင်မှာမူ လှပသောသူသူအောင့်အဖုတ်လေးကိုကြည့်ရင်း ဖွဖွလေးပွတ်ပေးနေရင်း အစိကလေးကိုလက်မဖြင့်မထိတထိ ပွတ်ပေးလိုက်သည် ။
သူသူအောင်ကိုယ်လုံးလေး တစ်ချက်တွန့်သွားပြီး အောက်သို့ငုံ့ကြည့်လိုက်ချိန် ရန်နိုင်ကဘယ်လက်ဖြင့် ဗိုက်သားကိုပွတ်ပေးလိုက်ပြီး ညာဘက်လက်ခလယ်ဖြင့် သူသူအောင့်အဖုတ်ထဲထိုးသွင်းလိုက်သည် ။ သူသူအောင်ငိုသံတိတ်သွားပြီး ညဉ်းသံလေးထွက်လာတော့သည် ။
“ အ...အား...နာတယ် ကိုနိုင်...အာ..”
ရန်နိုင်မှာ ဖြေဖြေမှန်မှန်ဖြင့် လက်ကိုအသွင်းထုတ်လုပ်နေပြီး ဘက်လက်မက ချက်ပေါက်နားတဝိုက် ပွတ်ပေးနေတော့သည် ။ သူသူအောင့်အဖုတ်မှလဲ အရည်တွေတော်တော်ထွက်ကျလာတော့သည် ။
ရန်နိုင်တစ်ယောက် အစကတည်းကဘော်လီထဲမှာရှိနေတာကို သိနေသည် ။ သို့သော် တိုက်ရိုက်ရှာလိုက်လျှင်မိသွားပြီးတာနဲ့ ဘာမှဆက်လုပ်လို့မရ ဂွင်ပျက်သွားနိုင်သည်ကိုသိသောကြောင့် တမင်အဖုတ်ကိုအရင်ရှာလိုက်သည် ။
“ အင်း..ဆောရီးဟာ..ဒီအထဲမှာလဲ ဘာမှမရှိဘူး...ငါကြည့်စရာဆိုလို့နင့်မှာတစ်ခုပဲရှိတော့တယ် ကဲ...ဘော်လီချွတ်ဟာ ”
“ အာ...ကိုနိုင်ဒီလောက်ဆို တော်ပြီပေါ့ ဘာလဲ...သူသူကို သံသယရှိနေတုန်းလား ” ဟုငိုသံနှင့်ပြောလေ၏ ။
“ ဘာလဲသူသူ...နင်ရှက်နေတာလား ”
“ အင်း...ရှက်တာပေါ့”
“ ကဲ...ဒီလိုဆိုလဲ တရားမျှတအောင်..ငါလဲချွတ်လိုက်မယ်ဟာ..” ဟုပြောပြီး ရန်နိုင်တစ်ယောက်ရေချိုးပြီးစ ကိုယ်သုတ်နေရာမှ လုံချည်တစ်ထည်သာဝတ်ထားသည်ဖြစ်ရာ ခါးပေါင်စကိုဆွဲချွတ်ချလိုက်ရာ ထောင်မတ်နေသောလီးကြီးမှာ တရမ်းရမ်းဖြစ်နေတော့သည် ။
သူသူအောင်လဲ လန့်သွားကာ မျက်လုံးများဝိုင်းစက်သွားပြီး လီးကြီးကိုစိုက်ကြည့်နေတော့၏ ။ ရန်နိုင်တစ်ယောက်သူသူအောင့်အနားကပ်သွားပြီ အနောက်မှဘော်လီချိတ်ကိုဆွဲဖြုတ်လိုက်သည်။
လီးကြီးမှာသူသူအောင်၏ဗိုက်ပေါ်သို့ထောက်မိနေပြီး ထိပ်တွင်စို့နေသောအရည်များက စီးကပ်ကပ်ဖြင့်သူသူအောင့်ဗိုက်ပေါ်သို့ပေနေတော့သည် ။
သူသူအောင်မှာဘော်လီကျွတ်သွားလျှင် သူဖွက်ထားသော ပိုက်ဆံများထွက်ကျလာမည်သိသောကြောင့် ရုန်းကန်သောလဲ တခဏအတွင်းမှာ ဘော်လီမှာကျွတ်သွားပြီး ပိုက်ဆံများထွက်ကျလာ၏ ။
“ ကဲ...သူသူနင်ဘာငြင်းဦးမလဲ...ဒီပိုက်ဆံတွေက မမငါ့အတွက်ထားခဲ့တဲ့မုန့်ဖိုးတွေ...”
“ အီး...ဟီးဟီး....” သူသူအောင်တစ်ယောက် ငိုကြီးချက်မနဲ့ မျက်နှာကိုလက်ဝါးဖြင့်အုပ်ကာ ထိုင်ချလိုက်ပြီး ဘာမှဆက်မပြောနိုင်တော့ပဲ ငိုနေလေတော့သည် ။ ရန်နိုင်ကသူသူအောင့်အနားကပ်ထိုင်လိုက်ကာ လက်မောင်သားလေးကိုပွတ်ရင်း
“ သူသူ...နင်ဘာလို့အဲလိုလုပ်ရတာလဲ ”
“...........” ဘာမှပြန်မဖြေချေ ။ ရန်နိုင်ကလက်မောင်းသားကို ပွတ်ပေးနေရာမှ နို့ကိုလှမ်းကိုင်လိုက်ပြီ ညှစ်ကစားကာ
“ ဟေ့...သူသူ ငါမေးနေတယ်လေ ဘာလို့အဲလိုလုပ်ရတာလဲ ”
“ အီးဟီးဟီ....ဈေးသွားဝယ်ရင်း ဘီးကုပ်လေးလှတာတွေ့လို့ ဝယ်ချင်လို့ပါ အီးဟီး..”
“ ဟာ..ဒါဆိုနင်ငါ့ကို စောစောကပြောရောပေါ့...ကဲဒီပိုက်ဆံကိုယူလိုက်တော့...နောက်တစ်ခါဒီလိုမလုပ်ရဘူးနော် ပိုက်ဆံလိုချင်ပြော ” ရန်နိုင်တစ်ယောက်ပြောသာပြောနေတာ လက်ကတော့နို့ကိုဖွဖွလေးညှစ်ပေးနေလေ၏ ။
“ ဟင့်....တကယ်လား ကိုနိုင် ကြီးကြီးတို့ကိုရော...ပြန်တိုင်ဦးမလား ”
“ မတိုင်ပါဘူး နောက်တစ်ခါနင်ဒီလို မလုပ်ရင်ပြီးတာပဲ ပိုက်ဆံလိုရင်ငါ့ကိုပြောနော် သူသူ ”
“ ဟုတ်...မလုပ်တော့ပါဘူး ကျေးဇူးပဲကိုနိုင်....” ဟုပြောပြီး သူသူအောင့်မျက်နှာမှာအပြုံးလေးတွေဖူးပွင့်လာကာ ထမိန်ကိုကောက်ယူပြီး ပြန်ဝတ်ရန်လုပ်လိုက်သည် ။ ရန်နိုင်ကသူသူအောင့်လက်ကိုဆွဲလိုက်ပြီး ထမိန်ကိုဆွဲယူကာအခန်းထောင့်သို့ လွင့်ပစ်လိုက်သည် ။
“ ပြန်ဝတ်မနေနဲ့တော့ သူသူ ”
“ ဟမ်...ဘာလုပ်ဦးမလဲ ကိုနိုင်...မကျေနပ်သေးဘူးလား ဘာရှာဦးမလို့လဲ ”
“ ဘာမှမရှာပါဘူးဟ...သိပ်လှတဲ့နင့်ကိုယ်လုံးကိုတွေ့ပြီး ငါမနေနိုင်တော့ဘူးဟ ဒီမှာကြည့်ဦး ” လို့ဆိုပြီး ရန်နိုင်တစ်ယောက်သူ့လီးကို ငေါ့ပြလိုက်သည် ။ သူသူအောင်ကထောင်မတ်နေတော့ရန်နိုင့်လီးကိုကြည့်ရင်း
“ အဲဒါဘာဖြစ်နေလို့လဲ...ကိုနိုင် ”
“ တောင်နေတာလေ ထုလိုက်မှအကြောတွေလျော့သွားမယ် ...သူသူထုပေးလေ ” ဟုပြောပြီး သူသူအောင့်လက်ကိုကိုင်ကာ လီးပေါ်သို့တင်ပေးလိုက်တော့သည် ။
သူသူအောင်မှာ လီးကိုကိုင်ထားလျက် ပူနွေးသော အထိအတွေ့နဲ့အတူ မှင်သက်ပြီးဆုပ်ကိုင်လျက် လီးကြီးကိုငေးကြည့်နေမိသည် ။
“ ဟဲ့...ထုပေးလေ သူသူ...မလုပ်တတ်ဘူးလား ”
“ ဟင့်အင်း..”
ရန်နိုင်က သူသူအောင့်လက်ကိုဆုပ်ကိုင်ကာ ရှေ့တိုးနောက်ငင်လုပ်ပြပြီး ဂွင်းထုနည်းကိုသင်ပေးလိုက်သည် ။ အရှိန်ရလာတော့ လွှတ်ပေးလိုက်ပြီး
“ အင်း...အဲလိုပုံမှန်လေးလုပ်ပေး...အား...ကောင်းလိုက်တာဟာ ”
ဆိုပြီး သူသူအောင့်နို့တွေကိုပြန်လည် ဖြစ်ညစ်ကစားပေးလိုက်သည် ။ သူသူအောင်မှာလည်း ဂွင်းထုပေးနေရတာဖီးလ်တစ်မျိုးခံစားနေရသလို၊ နို့ကိုဖြစ်ညှစ်ကိုင်တွယ်ခံရတာတစ်မျိုးဖြင့် အဖုတ်မှ အရည်များစိမ့်ကျလာတော့သည် ။
“ အား...ဟုတ်ပြီး ကောင်းတယ်....မြန်မြန်လေးလုပ်...လုပ်...ပြီးတော့မယ် ”
ရန်နိုင်ကခေါင်းကိုမော့ကပြောလာသဖြင့် သူသူအောင်ခပ်သွပ်သွပ်လေး ဂွင်းဆောင့်ပေးလိုက်ရာ ရန်နိုင့်ခါးကော့ထိုးလာပြီးလီးထိပ်မှာ သုတ်ရည်ဖြူတွေ တဗြစ်ဗြစ်နဲ့သူသူအောင့်မျက်နှာနဲ့ရင်ဘတ်ပေါ်သို့ ပန်းထွက်ကုန်သည် ။ သုတ်ရည်ကုန်စင်အောင်ထွက်ပြီးတော့မှ ရန်နိုင်တစ်ယောက်သူသူအောင်ကိုဖက်ထားပြီး
“ ကောင်းလိုက်တာသူသူရယ်... ”
ဟုဆိုပြီး သူသူအောင်ကိုဖက်ကာ နှုတ်ခမ်းချင်းနမ်းရင်း လက်တွေကမူ သုတ်ရည်များပေကျံနေသော သူသူအောင့်ရင်ဘတ်မှ နို့ပေါ်သို့ပွတ်ကစားနေလိုက်သည် ။
တဖြည်းဖြည်းပွတ်ပေးနေရာက အောက်ဘက်ဆင်းလာပြီးအဖုတ်ပေါ်သို့ ပွတ်ပေးလိုက်ရာ သူသူအောင်တစ်ယောက် ကိုယ်လုံးလေးကော့တက်လာပြီး ရန်နိုင့်လျှာကိုပြန်စုပ်ယူက နမ်းတော့သည် ။
နှုတ်ခမ်းချင်းနမ်းတာကို ပြန်ခွာလိုက်ပြီး သူသူအောင့်နို့တွေကိုစို့ပေးရင်း အဖုတ်ထဲသို့လက်ခလယ် ထိုးသွင်းလိုက်တော့သည် ။ လက်တစ်ဆစ်မျှ ဝင်သွားသည်နှင့် အဝင်အထွက်ပုံမုန်လေးအတိုင်း လုပ်ပေးလိုက်သည် ။ အဖုတ်ထဲမှ အရည်တွေ
တော်တော်များများဆင်းလာ၏ ။
“ အ...အား.ဟင်း ”
သူသူအောင့်ဆီမှ ညဉ်းသံများထွက်လာပြီး ရန်နိုင့်ကျောပြင်ကိုပြန်လည်ပွတ်သတ်ပေးနေတော့သည် ။ နို့စို့နေရာမှတဖြည်းဖြည်းအောက်ကိုလျှာနဲ့လျှက်ကာ ဆင်လားပြီး ချက်ပေါက်ထဲသို့လျှာထိုးထည့်ကာ ယက်ပေးလိုက်တော့ သူသူအောင်တစ်ယောက်အော်သံနဲ့အတူ တဆတ်ဆတ်တုန်ခါလာသည် ။
အဖုတ်ထဲအဝင်အထွက်လုပ်နေသော လက်ကိုလဲ ခပ်မြန်မြန်လေး လုပ်ပေးလိုက်ရာ သူသူအောင်တစ်ကိုယ်လုံးတွန့်လိမ်လာပြီး
“ အား....ရှီး...အမေ့...အီး....”
အဖုတ်မှစောက်ရည်များပန်းထွက်ကာ ငြိမ်ကျသွားတော့သည် ။ ရန်နိုင်ကသူသူအောင်ကိုဖက်ကာ မမိုး၏အိပ်ယာပေါ်သို့ချီမကာ တင်ပေးလိုက်တော့သည် ။
သူသူအောင်တစ်ယောက် မျက်လုံးလေးမှိတ်ကာ ကုတင်ပေါ်တွင်အမောဖြေနေ၏ ။ ရန်နိုင်တစ်ယောက် ယခုမှဗိုက်ဆာလာ၍ နံနက်စာမစားရသေးသည်ကို သတိရကာ ရေချိုးခန်းသို့ပြန်သွားကာ ရေပြန်ချိုးလိုက်ပြီး သူသူအောင်အသင့်လုပ်ပေးထားသော နံနက်စာ ကော်ဖီနှင့်ပေါင်မုန့်ယိုသုပ်ကိုယူကာ မမိုး၏အခန်းထဲသို့ပြန်ဝင်လာခဲ့သည် ။
“ သူသူ...မောသွားပြီလား ကဲ...ထ ကော်ဖီသောက်ရအောင် ”
“ ဟုတ်...ကိုနိုင်...ဘယ်လိုကြီးမှန်းလဲမသိဘူး...မောလိုက်တာ ”
“ ခံစားလို့ရော..မကောင်းဘူးလား သူသူ ”
“ မသိဘူး..တစ်မျိုးကြီးပဲ...”
“ ဟိတ်...သူလေး ရှက်မနေနဲ့ကောင်းရင်ကောင်းတယ်ပြော ”
“ အင်း...ကောင်းတော့ကောင်းပါတယ် ”
ရှက်စနိုးလေးနဲ့ပြောကာ သူသူအောင်ခေါင်းငုံ့လိုက်သည် ။ ရန်နိုင်က သူသူအောင်မေးစေ့ကိုဆွဲကိုင်ကာ ယူဆောင်လာသော ကော်ဖီကိုတိုက်လိုက်သည် ။
“ ဟင့်အင်း...ကိုနိုင်သောက်လေ...”
“ သြော်...သူလေးတစ်ငုံသောက်...ပြီးမှကိုနိုင်တစ်ငုံသောက်မယ်လေ ”
“ အင်း...”
“ ရော့...ပါမုန့်လဲ တစ်ယောက်တဝက်စားမယ်နော် ”
“ ကျေးဇူး..”
သူသူအောင်မှာရန်နိုင်တစ်ခါမှ ဒီလိုအရောတဝင်မဆက်ဆံဖူးတော့ နေမတတ်ထိုင်မတတ်ဖြစ်နေပြီး ရင်ထဲမှာကြည်နူးနေမိတော့သည် ။ နှစ်ယောက်စလုံးစားသောက်ပြီးကုန်တော့ ရန်နိုင်က သူသူအောင်ကိုဆွဲမကာ
“ ကဲ...သူလေးရေသွားချိုးတော့ ”
ဟုဆိုကာ ပုခုံးဖက်ကာ နှစ်ဦးစလုံး ကိုယ်လုံးတီးဖြင့်ရေချိုးခန်းဘက်လျှောက်လာခဲ့တော့သည် ။ အဝတ်အစားမရှိပဲ အိမ်ထဲမှာသွားလာနေရတာ သူသူအောင်အတွက်ဖီးလ်တစ်မျိုး ဖြစ်နေတော့သည် ။ ရေချိုးခန်းရှေ့ရောက်သည်နှင့်ရန်နိုင်က
“ ကဲ...သူလေး ရေချိုးပြီးရင် ကိုနိုင်အခန်းထဲလာခဲ့နော် ” ပြောပြီးပြန်လှည့်ထွက်သွား၏ ။
သူသူအောင်ရေချိုးပြီး သနပ်ခါးလိမ်းအဝတ်အစားဝတ်ကာ ရန်နိုင်အခန်းတံခါးဖွင့်ပြီးဝင်လိုက်သောအခါ ရန်နိုင်တစ်ယောက်
အဝတ်အစားပြန်မဝတ်ရသေးပဲ သူ့လက်တော့ပ်ကွန်ပျူတာဖြင့် အပြာကားတွေကြည့်ပြီး လီးကိုအထက်အောက် ပွတ်သတ်ပေးနေသည်ကိုတွေ့လိုက်ရသည် ။
“ အို...ကိုနိုင်...ဆောရီးနော် ”
“ ကိစ္စမရှိဘူးလာ...သူသူလဲကြည့်ဖူးရအောင် ကိုနိုင့်အခန်းထဲခေါ်လိုက်တာပါ...လာထိုင် ”
ပြောပြီးသူသူအောင့်လက်ဆွဲကာ အနားမှာထိုင်ခိုင်းလိုက်သည် ။ ကွန်ပျူတာထဲမှာ ဂျပန်မတစ်ဦးက နီဂရိုးရဲ့လီးကြီးကို
မြိန်ရည်ရှက်ရည်နဲ့ စုပ်ပေးနေတာကို သူသူအောင်တစ်ယောက်တွေ့လိုက်သည် ။
တစ်ခါမှမကြည့်ဖူးသောကြောင့် သူသူအောင်စိတ်လှုပ်ရှားစွာကြည့်နေမိတော့သည် ။ ရန်နိုင်ကသူသူအောင်လက်ကိုဆွဲယူပြီး လီးပေါ်သို့တင်ပေးလိုက်ရာ သူသူအောင်မှာ အလိုက်သိစွာ အထက်အောက်ပွတ်ပေးနေ၏။
ရန်နိုင့်လက်တွေကလဲ သူသူအောင့်အကျီ ၤအပေါ်မှ နို့လေးကိုဆုပ်ကိုင်ချေမွပြီးနောက် ထမိန်ကိုဖြေချလိုက်ပြီးနောက် သူသူအောင်၏ပေါင်များကို ပွတ်သပ်လိုက် ဆီးခုံမို့မို့လေးကို ပွတ်သပ်လိုက်နဲ့ လုပ်လိုက်သည် ။
အဖုတ်နှုတ်ခမ်းကြားမှာနစ်မြုတ်နေတဲ့ အစေ့လေးကိုလက်ညိုး၊လက်မဖြင့် အသာအယာပွတ်ချေပေးလိုက်ရာ သူသူအောင်ခမျာ ပေါင်နှစ်ချောင်းကို ပို၍ဟပေးလိုက်မိပြီး ရန်နိုင်လီးကို
ဂွင်းတိုက်ပေးတာရပ်တန့်သွားပြီး တင်းကျပ်စွာဆုပ်ကိုင်ထားမိ၏ ။
ထို့နောက်ရန်နိုင်က သူသူအောင့်ထမိန်ကို ဆွဲချွတ်လိုက်ပြီး သူသူအောင့်ကို ကုတင်ပေါ်တင်ကာ ပေါင်နှစ်ချောင်းကိုဆွဲဟလိုက်တော့သည် ။
သူသူအောင့်စောက်ဖုတ်မှာ မို့မောက်၍ အမွှေးပါးပါးလေးဖုံးအုပ်ထားပြီး ထိုကြားထဲမှ အစေ့လေးမှာ ငေါက်တောက်တောက်နဲ့ထောင်နေသည်ကိုကြည့်ပြီး
ရန်နိုင်လီးထိပ်မှ အရည်တွေစို့လာသောကြောင့် မနေနိုင်တော့ပဲ သူသူအောင့်ပေါင်ကြားထဲဝင်လိုက်ပြီး အဖုတ်အကွဲကြောင်းတစ်လျှောက် လီးကိုကိုင်ပြီး အထက်အောက်ပွတ်ဆွဲပေးလိုက်ရာ အဖုတ်မှအရည်တွေ စိမ့်ထွက်လာတော့သည် ။
“ သူလေး...ဒီလိုလုပ်ပေးတာခံလို့ကောင်းလား ”
“ ဟုတ်...တမျိုးကြီးပဲ..အထဲမှာယားသလိုလိုနဲ့ ”
“ အင်း....အယားပျောက်အောင်လုပ်ပေးမှာပေါ့ ”
ရန်နိုင်ကစကားမဆုံးမှီ သူသူအောင်ဂျိုင်းအောက်မှသူလက်နှစ်ဖက်ကိုလျှိုသွင်းပြီး ပုခုံးနှစ်ဖက်ကိုဆုပ်ကိုင်ရင်း နှုတ်ခမ်းကိုစုပ်ယူလိုက်ကာ အဖုတ်ဝတွင်ရောက်နေသော သူလီးကြီးကိုတေ့ကာ အားနှင့်ဖိဆောင့်ချလိုက်ရာ ဒစ်ကြီးတစ်ခုလုံး အဖုတ်ကလေးထဲသို့နစ်မြုပ်သွားလေတော့သည် ။
“ ဗြစ်...ဗြစ်..ဗြစ် ”
“ အီး...အင့်...”
သူသူအောင်၏ အံကြိတ်ညည်းသံနှင့်အတူ ဖင်လည်းပိုမိုကော့တက်လာပြီး တစ်ကိုယ်လုံးလည်း ဆတ်ကနဲတုန်သွားသည်။ ရန်နိုင့်လက်တွေကိုလဲတင်းတင်းဆုပ်ကိုင်ထားရင်း
“ အား..နာတယ်ကိုနိုင်ရယ် ပြန်ထုတ်ပေး...မရဘူး..အီးဟီး
” ..ငိုရင်းပြောနေမိ၏။
“ ခဏလေး ... အောင့်ခံပါနော် သူသူ...ခဏပဲ ”
လီးထပ်မှာ တစ်စုံတစ်ခုနှင့်ကာဆီးထားသလိုဖြစ်နေသောကြောင့် ရန်နိုင်အားစိုက်ပြီးဆောင့်ချလိုက်တော့သည် ။
“ အာ့...အား...အောင်မလေး...”
“ အပျိုမှေး...ပေါက်သွားတာပါ သူသူ...ခဏကြာရင်အဆင်ပြေသွားမှာပါ....”
သူသူအောင်မျက်ဝန်းမှ မျက်ရည်များစီးကျနေရင်း အံကြိတ်ပြီခံနေရှာ၏ ။သူသူအောင့်အဖုတ်မှ သွေးအနည်းငယ်
စီးကျလာ၏ ။ ရန်နိုင်မှာလည်း တင်းကျပ်လှသော စောက်ဖုတ်အသစ်စက်စက်ကို အားရကျေနပ်စွာ သဘောကျ ဆောင့်လိုးနေတော့သည် ။
“ ဘွတ်..ဘွတ်....ဗြစ်...ဗြစ်..”
“ အင့်...အင့်...အ....အား...ရှီး...”
သူသူအောင်ပေါင်နှစ်ဖက်ကားပြီး ခံရသက်သာစေရန်အပေါ်သို့ဖြဲထောင်ထားရာ အဖုတ်ကခပ်မို့မို့လေး ကော့ထားပေးသလိုဖြစ်နေတော့သည် ။ အဖုတ်ကလည်းအရည်တော်တော်များများ စီးကျလာ၍ အဝင်အထွက်ပိုမိုကောင်းလာသောကြောင့် ရန်နိုင်ခပ်ကြမ်းကြမ်းလေးဆောင့်ပေးနေ၏။
“ အား...ဖြည်းဖြည်းကိုနိုင်...အဆုံးထိဆောင့်တာပဲ...အင့်...အ”
“ နာနေတုန်းပဲလား..သူသူ”
“ နာတာပေါ့...ကြိတ်ခံနေတာသိလား ...အသက်ရှုဖို့တောင်အချိန်မရဘူး...အရမ်းကြမ်းတာပဲ...ဟွန်း”
“ ဗြစ်....စွပ်...ဗြစ်....”
“ အ..အ...အိုး...အီး...”
ဆောင့်လိုးနေရင်း ရန်နိုင်ကသူသူအောင့်နို့တွေကိုစို့ပေးလိုက်သည် ။ အဖုတ်ထဲလီးဝင်နေစဉ် နို့အစို့ခံရသော အရသာထူးကြောင့် သူသူအောင်နာကျင်မှုများပျောက်လာပြီး ဖင်ကြိးကိုပြန်လည်ကော့ပေးနေမိ၏။
“ အ..အင့်...ဟင့်...အင့်..အား..”
“ ခံလို့ ကောင်းလာပြီလား ... သူသူ”
“ ဟာ...ဘာတွေမေးနေမှန်းလဲမသိဘူး ”
“ ရှက်နေတုန်းပဲလား...သူသူ ”
“ ဟင့်..အီး..ရှီး...အားလားလား ..”
“ ပြောလေ..သူသူ ”
“ ဟင့်..အား...ဆောင့်ဆောင့်...ခံနိုင်ပြီး...အင့်...ရှီး ”
ရန်နိုင်ဆောင့်ချက်ကို ထပ်မြှင့်တင်လိုက်ပြီး ဒုန်းစိုင်းပြေးသောမြင်းပမာ သွက်သွက်လက်လက်ရှိလှ၏ ။ သူသူအောင်ကလည်း ခံနိုင်ရည်ရှိလာပြီမို့ ရန်နိုင်၏ဆောင့်ချက်နှင့်အတူ စည်းဝါးကိုက် ပြန်လည်းကော့ပေးနေ၏။ အလွန်ကောင်းမွန်သော အရသာထူးကို ခံစားနေမိတော့သည် ။
“ဗြစ်...ဒုတ်...ပြွတ်....ပြွတ်..”
“ အားရှီး...အမလေး...ကောင်းလှချည်လားနော်..ဆောင့်..ကိုနိုင်...ဆောင့်”
သူသူအောင်တစ်ကိုယ်လုံး တွန့်တက်လာပြီး ရန်နိုင့်လက်မောင်းကိုတင်းကျပ်စွာဆုပ်ကိုင်ကာ အဖုတ်မှ အရည်များပန်းထွက်လာ၏ ။ အဖုတ်နံရံမှာ ရှုံ့ချည်ပွချည်ဖြင့် လီးကိုတင်းကျပ်စွာညှစ်ညှစ်ပေးနေသောကြောင့် ရန်နိုင်မထိန်းနိုင်တော့ပဲ အားကုန်ပစ်ဆောင့်တော့သည် ။
“ ဗြစ်...ဗြစ်..ဒုတ်...ပြွတ်..”
“ဖြင်း”ကနဲရှိန်းသွားကာ ခံစားမှုနှင်အတူ လီးထိပ်မှ အားရပြည့်ဝသော ခံစားမှုသုတ်ရည်များ တဗြစ်ဗြစ်နဲ့သူသူအောင်၏
စောက်ခေါင်းအဆုံးသို့ ဆောင့်နေ့ရင်း ပန်းထည့်ပစ်လိုက်တော့သည် ။
သူသူအောင်၏ စောက်ပတ်လေးထဲ နွေးကနဲနွေးကနဲ ခံစားလိုက်ရ၏ ။ နှစ်ဦးစလုံးမောသွားသောကြောင့် ထပ်လျှက်တစ်ဦးကိုတစ်ဦး ဖက်ထားကာ အမောဖြေနေတော့သည် ။
၅မိနစ်ခန့်ကြာသောအခါ ရန်နိုင်အပြင်သို့ထွက်သွားပြီး ရေနွေးဓါတ်ဗူးယူလာကာ အဝတ်ကိုရေနွေးဆွတ်ပြီး သူသူအောင်ရဲ့ သွေးအနည်းငယ်ဖြင့်ပေကျံနေသောအဖုတ်လေးကို တယုတယ သန့်ရှင်းရေးလုပ်ပေးလိုက်သည် ။
သူသူအောင်ကတဖန် အဝတ်စကိုယူပြီးရန်နိုင့်လီးကို ပြန်လည်ပွတ်သပ်ပြီးသန့်ရှင်းရေး လုပ်ပေးတော့သည် ။ ရန်နိုင်မှာငယ်ရွယ်သူမို့ တခဏအတွင်း လီးကြီးမှာပြန်လည်မာကျောလာတော့သည် ။
“ ဟိဟိ...ကိုနိုင့်ဟာကြီးကပြန်မာလာပြန်ပြီး...တော်တော်ဆိုးတဲ့ဟာ... ”
“ ဒါပေါ့...သူသူက အပေးကောင်းတာကိုး ”
“ ဟွန်း..ဘာအပေးကောင်းတာလဲ သူအတင်းလုပ်လို့ ဒီမှာကျိန်းစပ်နေတာပဲ ...”
“ ဟိုမှာကြည့်ဦး...အဲလိုမျိုး စုပ်ပေးပါလားဟင် ”
ကွန်ပျူတာမှာ ပြထားသောအပြာကားမှ အမေရိကန်မနှစ်ယောက်က ဘဲတစ်ပွေရဲ့လီးကို တစ်ယောက်တစ်လှည့်စုပ်နေသော ပြကွက်ကိုသူသူအောင်အားပေးကြည့်လိုက်သည် ။
“ အာ...အဲလိုမလုပ်ချင်ပါဘူး ”
“ မရဘူးကွာ...လုပ်ပေး ” ဟုပြောပြီးရန်နိုင်ကသူသူအောင်ခေါင်းကိုသူ၏ ပေါင်ခြံကြားသို့ဆွဲယူလိုက်၏ ။ သူသူအောင်နှုတ်ခမ်းကိုအတင်းစေ့ကပ်ထားသောကြောင့် လီးထိပ်ဖြင့်နှုတ်ခမ်းနီဆိုးသလို ပွတ်ဆွဲပေးလိုက်သည် ။
နှုတ်ခမ်းသား၏ နူးညံ့သောအထိတွေ့ကြောင့် လီးထိပ်မှအရည်ကြည်စို့ထွက်လာတော့သည် ။ သူသူအောင်လျှာလေးထုတ်ကာ လီးထိပ်ကိုတို့ထိကြည့်လိုက်သည် ။
“ အား....ကောင်းလိုက်တာသူသူရယ် .... ပါးစပ်လေးဟပြီး ဒစ်ကိုငုံလိုက်လေ ”
သူသူအောင်ပါးစပ်လေးဟပြီး ဒစ်ပြဲကြီးပါးစပ်ထဲဝင်လာအောင်စုပ်ယူလိုကသည် ။ ပါးစပ်မှပူနွေးသောအာငွေ့တို့ကြောင့် ရန်နိုင်ခမျာ အကြောပေါင်းတစ်ထောင်စိမ့်ပြီး ခေါင်းလေးမော့ကာညဉ်းတွားနေတော့သည် ။
“ အင်း..အီး...ဟုတ်ပြီ...ခွေထဲကအတိုင်း ဒစ်ကိုလျှာနဲ့လျှက်ပေး...အား... ”
သူသူအောင်မှာ ဆရာပြောသည့်အတိုင်းတစ်သွေမတိမ်းလုပ်ဆောင်သော တပည့်ကောင်းတစ်ဦးပမာ ရန်နိုင့်လီးကို သကြားလုံးစုပ်သလို လျှာနဲ့ယက်ပေးနေ၏ ။
“ အင်း...အင်း..လီးတစ်ချောင်းလုံး..ပါးစပ်ထဲဝင်နိုင်သလောက် ဝင်အောင်စုပ်လေ...အင်း..ဟုတ်ပြီ ”
ပြောရင်း ရန်နိုင်ကသူ၏ခါးကို အဖုတ်ထဲသွင်းသလို သူသူအောင်ပါးစပ်ထဲသို့ အနည်းငယ်ညှောင့်သွင်းလိုက်၏ ။
“ အွန့်...” ကနဲသူသူအောင့်လည်မျိုကို ရန်နိုင်၏ဒစ်က သွားဆောင့်မိ၍ ပါးစပ်မှ တံတွေးများ စိုရွဲကတွဲကျနေတော့သည် ။ သူသူအောင်လည်း လီးစုပ်ပေးရတာအရသာတွေ့လာပြီး မက်မက်မောမောစုပ်ယူနေလေ၏ ။ လီးကိုတပြွတ်ပြွတ်စုပ်သလို လျှာနဲ့လည်းအပီပြင်ယက်ပေးသည် ။
“ ရပြီသူသူ ..... ခဏကြာ မထိန်းနိုင်ပဲ သုတ်ထွက်သွားလိမ့်မယ် ... သူသူ့အဖုတ်ကိုလိုးချင်သေးတယ် ”
“ ဟင်..လုပ်ဦးမလို့လား ဒီမှာကျိန်းစပ်နေတာပဲ...ကိုနိုင် ”
“ မရဘူးဟာ...လိုးချင်နေတာ ဒီမှာကြည့်ပါလား ”
ရန်နိုင့်လီးကြီးက သူသူအောင့်ပါးစပ်ကထွက်လာတဲ့တံတွေးတွေနဲ့ လက်ပြောင်နေတာမြင်ရတော့ သူသူအောင်တစ်ယောက်ကြည့်ရင်း ရမ္မက်စိတ်ပိုပြင်းလာတော့သည် ။
ရန်နိုင်ကသူသူအောင့်ခါးလေးကိုဆွဲယူပြီး ဖင်ဗူးတောင်းထောင်အကုန်းခိုင်းလိုက်ရင်း အနောက်ကနေ ဒူးထောက်နေရာယူလိုက်သည် ။ လီးထိပ်ကိုကိုင်ပြီးအဖုတ်ဝလေးမှာ ပွတ်ကစားပေးလိုက်တော့ သူသူအောင်ဖင်ကြီးတရမ်းရမ်းဖြင့် အဖုတ်လေးယားယံလာပြီးညည်းညူနေတော့သည် ။
“ အား..အ..ဘယ်လိုတွေလုပ်နေတာလဲ ကိုနိုင်ရယ် ”
ရန်နိုင်တစ်ယောက် သူသူအောင့်ခါးလေးကိုဆွဲကိုင်ကာ လီးကိုအဖုတ်ထဲတေ့၍ဖြည်းဖြည်းချင်း ထိုးသွင်းလိုက်သည် ။ သူသူအောင်ရမ္မက်စိတ်ကြောင့် အဖုတ်မှထွက်လာတဲ့အရည်တွေကြောင့်မို့ လီးကလဲ လျှောကနဲ အဖုတ်လေးထဲသို့ဝင်သွားသော်လည်း အဖုတ်လေးထဲစီးကျပ်နေ၏ ။
“ အား...အ...အ..”
သူသူအောင်မျက်နှာလေးမဲ့ကာ ညည်းတွားလိုက်သည် ။ ရန်နိုင်ကသူသူအောင်ဂျိုင်းအောက်ကနေ လက်လျှိုပြီး နို့ကလေးကိုဆွဲညှစ်ရင်း လီးကိုတစ်ဆုံးထိဝင်အောင် ဆောင့်ချလိုက်သည် ။
“ အား...ကျွတ်ကျွတ်...အား”
လီးတစ်ဆုံးထိဝင်သွားတော့ ဖြည်းဖြည်းချင်းဒစ်ပေါ်ယုံပြန်ထုတ် ၊ ပြန်ထိုးထည့်ဖြင့်ပုံမှန်လုပ်ပေးနေလိုက်တော့ သူသူအောင်တစ်ယောက်ခံနိုင်ရည်ရှိလာပြီး ဖင်ကြီးကိုနောက်ဖက်ပစ်ပစ်ကာကာ ကော့ပေးလာသည် ။
“ ဗြစ်....ဗြစ်.....ဒုတ်”
“ မနာတော့ဘူးမဟုတ်လား သူသူ ”
“ အင်း.....သိပ်မနာတော့ဘူး ကိုနိုင် ”
“ ခံလို့ကောင်းလာပြီးပေါ့ ဟုတ်လား ”
“ အင်း...အင်း....”
အစောတုန်းကလို သိပ်အကျပ်ကြီးမဟုတ်တော့ပဲ အဝင်အထွက်အတော်လေးကောင်းလာပြီးမို့ ရန်နိုင်က ခါးကိုဆွဲကိုင်ရင်း အားရပါးရဆောင့်တော့သည် ။
“ အား...အီး...ကောင်းလိုက်တာ ကိုနိုင် ”
ဆောင့်ချက်တွေကို သူသူအောင်အရမ်းခိုက်သွားသည် ။ အဖုတ်ထဲမှာလဲအီစိမ့်ပြီး ခါးတွေညွှတ်ပြီးကွေးသွားသလို ၊ ရန်နိုင်မှာလည်းဆောင့်ချက်ကို တစ်စက္ကန့်မှပင်အနားမပေးပဲ
လီးကြီးကိုအဖုတ်ထဲ တိုးဝင်လိုက် ပြန်ထွက်လိုက်နဲ့ဆက်တိုက်ဆောင့်နေတော့သည် ။
သူသူအောင်လည်းအံလေးကြိတ်ထားပြီး ရန်နိုင့်ဆောင့်ချက်တွေနှင့်အပြိုင် ဖင်ကြီးကိုအနောက်ဖက်သို့ စည်းချက်အညီပြန်ပြန်ကော့ပေးနေသည် ။ အခန်းထဲ တဖက်ဖက်နဲ့အသံတွေ ဆူညံနေတော့သည် ။
ရန်နိုင်လည်း ပြီးချင်ချင်ဖြစ်လာသည်မို့ အရှိန်ကိုပိုမြှင့်ပြီးဆောင့်လိုက်သောအခါ သူသူအောင်ဆီက တဟင်းဟင်း တအစ်အစ်နဲ့အသံတွေထွက်လာပြီး အနောက်ဘက်သို့ တစ်ချက်ကော့တက်ပြီး ရန်နိုင့်လီးကြီးကိုအဖုတ်အသွင်းသားနှင့်ညှစ်ညှစ်ပေးရင်း အဖုတ်ထဲမှသုတ်ရည်များ ပန်းထွက်လာတော့သည် ။
အဖုတ်အတွင်းသားရဲ့ညှစ်အားကြောင့် နဂိုကတည်းကပြီးချင်ချင်ဖြစ်နေသော ရန်နိုင်လည်းမထိန်းနိုင်တော့ပဲ အသားကုန်ဆောင့်ကာ သူသူအောင့်အဖုတ်လေးထဲသို့ သုတ်ရည်များ ဗြစ်ကနဲ ၊ ဗြစ်ကနဲပန်းထုတ်လိုက်တော့သည် ။
ထို့နောက်ရန်နိုင်က လီးတံကြီးကိုဆွဲထုတ်ကာ သူသူအောင့်အနားဝင်အိပ်လိုက်သည် ။
ပြီးပါပြီ...................
Comments
Post a Comment