ဆံပင်ရှည်တွေကို သိပ်ကြိုက်တဲ့ငါ
အပိုင်း(၁)
ထွန်းခင် သည် ငယ်ငယ်ကတည်းက ဆံပင်ကို စွဲလန်းစိတ်ရှိသူ တစ်ယောက်ဖြစ်သည်။ ဘယ်လောက်တောင် စွဲလန်းလည်းဆိုရင် အိမ်နီးနားမှာရှိတဲ့ ဆံပင်ရှည် မိန်းကလေးတွေ ခေါင်းလျှော်ရေချိုးနေတာ တွေ့ရင် သူ့မှာ ဆံပင်ရှည်တွေကို ခိုးခိုးကြည့်ပြီး စိတ်မှန်းဖြင့် ဂွင်းထုရတာကို နှစ်သက်နေမိကာ ကြာလာတော့ အားမရတော့ဘူး ဖြစ်နေတော့သည်။
ထိုအခါ အိမ်နီးနားမှာရှိတဲ့ ဆံပင်ရှည် မိန်းကလေးတွေ အိမ်ကို အလည်သွားပီး သူတို့ ဆံပင်အကျွက်တွေကို သူတို့မသိအောင် လိုက်ရှာယူပြီး အိမ်ရောက်ရင် ဆံပင်ရှည် အကျွတ်တွေကို နမ်းပီးဂွင်းထု ရတာပိုကြိုက်လာသည်။ အိမ်နီးနားမှာရှိတဲ့ ဆံပင်ရှည်မိန်းကလေးကိုလည်း အမြဲစားဖို့ ချောင်းနေတော့လေသည်။
ဒါနဲ့ ထွန်းခင်က တက္ကစီ ကားမောင်းတာလေ မိဘတွေ မရှိကြတော့ဘူး။ တစ်ကိုယ်တည်း လူပျိုကြီးလည်းဖြစ်သည်။ ထွန်းခင်ကားကို ဆံပင်အရှည်ကြီးတွေနဲ့ မိန်းကလေးတွေ ငှားစီးတဲ့ နေ့များဆိုရင် ထွန်းခင်စိတ်ရိုင်းတွေ ဝင်လာပြီး တနေရာရာ ကိုခေါ်သွာပြီး ဆံပင်အရှည်ကြီးကို စိတ်ထဲရှိတာ လလုပ်ပစ်လိုက်ချင်တော့သည်။ ဒါပေမဲ့့ ခက်တာက ထွန်းခင်မှာ နေရာမရှိဘူးလေ။ အဲ့တော့ ထွန်းခင်ဘဝက ဆံပင်ရှည် အကျွတ်တွေ ရှာလိုက် ဂွင်းထုလိုက်နဲ့ပဲ စိတ်ဖြေနေရတော့သည်။
ဒီလိုနဲ့ တနေ့ကြတော့ ထွန်းခင်ကို လူတစ်ယောက်လာရှာတယ်
“ဟေ့. ထွန်းခင်ရေ…..”
အိမ်ရှေ့ကနေ ရပ်ကွက်လူကြီး ဦးအေးမောင် ခေါ်တာနဲ့
“ဗျာ…. ဦးလေးအေးမောင်
“အေးဒီမှာ မင်းကို ရှေနေ့ တစ်ယောက် လာရှာလို့ လိုက်ပို့တာ…”
ဟုပြောပြီး လူတစ်ယောက်ခေါ်လာလေသည်။
“အော်…. ဒီက ဦးလေးက ကျွန်တော့ကို ဘာဖြစ်လို့ လိုက်ရှာတာလည်း မသိဘူး”
ဟု ထွန်းခင်က အိမ်တံခါးဖွင့်ရင်း မေးမြန်းလိုက်သည်။
“ဒီလိုပါငါ့တူ…. မင်း ဦးဝင်းဇော်ကိုသိလား”
ဟု တိုက်ပုံ အမည်းရောင်နှင့် လူက မေးလိုက်သောအခါ ထွန်းခင် တစ်ချက် စဉ်းစားလိုက်ပြီး
“သိတယ်လေ ကျွန်တော့် အဖေရဲ့ ညီလေ။ ဦးလေး ဘာဖြစ်လို့လဲ ကျနော်နဲ့တောင် မတွေ့တာ အတော်ပြီ”
”အေး ဟုတ်တယ်။ သူဆုံးသွားတာ တစ်နှစ်လောက်ရှိပြီ။ သူ မကွယ်လွန်ခင် မင်းကို ရှာခိုင်းပြီး အိမ်တစ်လုံးနဲ့ ဘဏ်မှာ အပ်ထားတဲ့ ပိုက်ဆံ သိန်းတစ်ရာကို မင်းကိုပေးပါလို့ ဦးကိုမှာခဲ့တယ်။ မင်းအရင်နေခဲ့တဲ့ နေရာမှာ သွားရှာတာ မင်းပြောင်းသွားပြီတဲ့။ အခုတောင် ဒီနေရာကို တော်တော်ရှာလိုက်ရတယ်။ ကဲ…. ဒါက အိမ်စာချုပ်၊ ဒါက ဘဏ်စာအုပ်”
ဟု ထွန်းခင်အား ကမ်းပေးလိုက်သည်။ ထိုရှေ့နေ့မှဆက်၍
“အိမ်ကတော့ မှော်ဘီမြို့ အစွန်မှာ နေချင်လည်းနေ မနေချင်ဘူး ဆိုလည်း ပြန်ရောင်းလိုက်ပေါ့ကွာ”
ဟု ဆက်ပြောလေသည်။ ထိုနောက်
“မင်း ဒီနေ့အားရင် ဦးလေး လိုက်ပြမယ်”
ဟု ပြောလေသည်။ ထွန်းခင်မှ
“အားတယ် ဦးလေး သွားကြမယ်”
ဆိုပြီး အားရဝမ်းသာ ပြောလိုက်တော့သည်။ ထွန်းခင်ဘဝတော့ နေ့ချင်းညချင်းကို ပြောင်းလဲသွားလို့ မယုံနိုင်ဘူး ဖြစ်နေတော့သည်။ မှော်ဘီက အိမ်ကိုရောက်တော့ ထွန်းခင် အရမ်းပျော်သွားတယ်။ ဘာဖြစ်လို့လည်းဆိုတော့ ထွန်းခင် အရမ်းလိုချင်တဲ့ အိမ်မျိုးဖြစ်နေလို့ပဲ။ အိမ်က နှစ်ထပ်တိုက် အကျယ်ကြီးဖြစ်သည့်အပြင် ဘေးမှာလည်း ဘာအိမ်မှ မရှိဘူး။ အေးအေးချမ်းချမ်း တိတ်တိတ်ဆိတ်ဆိတ် ရှိလှသည်။ ထွန်းခင် အရမ်းကြိုက်သွားကာ ငေးမောနေစဉ်
”ကဲ ငါ့တူ ဘယ်လိုလဲ မောင်ထွန်းခင် ပြန်ရောင်းမှာ လား နေမှာလား”
ဟု ရှေ့နေက မေးလိုက်သည်။ ထွန်းခင်လည်း
“ပြန်တော့ မရောင်းပါဘူး။ ဦးလေးပေးထားတဲ့ အမွေလည်းဖြစ် ကျွန်တော်လည်း အိမ်ငှားနေရတာဆိုတော့ ဒီမှာပဲ လာနေမှာပါ”
ဟု ပြုံးရင်း ပြန်ပြောလိုက်သည်။ ရှေ့နေကြီးမှ သူ့အလုပ် ကိစ္စများပြီး၍
“အေးအေး… ဒါဆိုလည်း ပြန်ကြမယ်လေ ဦးလေးအလုပ်နဲနဲ ရှိသေးလို့”
ဆိုရင်း ကားပေါ် တက်လိုက်တော့သည်။
“ဟုတ်ကဲ့ ဦးလေး ပြန်ကြတာပေါ့” ဟုဆိုကာ ကားမောင်းထွက်လာတော့သည်။ ထွန်းခင် တစ်ယောက် သူ့စိတ်ကူးကို အကောင်အထည် ဖော်ရတော့မယ် ဆိုပြီး မြူးထူးနေတော့သည်။
အပိုင်း(၂)
--------------------------
ထွန်းခင်က ကားသမားဆိုတော့ အသိအကျွမ်းက ပေါတယ်မလား။ မကောင်းတဲ့သူရော ကောင်းတဲ့သူရောရှိတယ်။ တစ်ရက်ကျတော့ ထွန်းခင်လည်း ဘော်ဒါတစ်ယောက် အဆက်အသွယ်နဲ့ တို့ဆေးကိုမနဲ လိုက်ရှာဝယ်လိုက်တယ်။ ပြီးတော့ အိပ်ဆေးပါဝယ်ပြီး ရေသန့်ဗူးထဲကို ဆေးထိုးအပ်နဲ့ အိပ်ဆေးများ ထိုးထည့်ထားကာ ကားထဲမှာ ထည့်ထားလိုက်သည်။
ထွန်းခင်လည်း လက်ထဲ ငွေရှိပြီဆိုတော့ အရင်မောင်းတဲ့ ကားကို အုံနာပြန်အပ်ပြီး သိန်းကိုးဆယ်နဲ့ ကားတစ်စီး ဝယ်လိုက်သည်။ ထွန်းခင် အဲ့နေ့ကစပြီး အကောင်အထည်ဖော်ဖို့ ကြံစည်တော့သည်။
ကြံစည်တော့မှ မနက်ကတည်းက တက္ကစီ ငှားတဲ့လူတွေ အကုန်လုံး ယောကျ်ားတွေကြီးပဲ မိန်းကလေးတွေကျတော့လည်း ဆံပင်တိုတိုလေးတွေနဲ့ ဆိုတော့ ထွန်းခင် စိတ်ညစ်လေတော့သည်။ ထွန်းခင်လည်း နာရီကို တစ်ချက် ကြည့်လိုက်ကာ ကိုးနာရီကျော်ပြီ ဆိုတော့ အိမ်ပြန်တော့မယ်ဟု တွေးကာ ကားမောင်းထွက်လာလိုက်တော့သည်။
မြေနီကုန်း ဒဂုံစင်တာရှေ့ ရောက်တော့ မိန်းကလေးတစ်ယောက် ကားလှန်းတားတာနဲ့ ရပ်ပေးလိုက်ပြီး
” အစ်ကို ကားအားလား”
ဟု ချိုသာ ယဉ်ကျေးတဲ့ အမေးသံလေး ကြားလိုက်ရတယ်။
“ရပါတယ် ဘယ်ကိုလဲ ညီမ” ဟု ထွန်းခင်က မေးလိုက်တယ်။
“မြောက်ဒဂုံကို”
“၈၀၀၀ လောက် ကျမယ်”
“၇၀၀၀ ပဲထားပါ သွားနေကြပါ အစ်ကိုရယ်”
ခပ်ချွဲချွဲလေး ပြောတာနဲ့ ထွန်းခင်လည်း
“တက်တက် ညီမ”
ဆိုပြီး ကားနောက်ခန်းတံခါး လှမ်းဖွင့်ပေးရင်း ကောင်မလေးကို သေချာကြည့်လိုက်တော့မှ ကောင်မလေးက ဆံပင်အရှည်ကြီးပဲ ကုလားဆင်မလေး တော်တော်လည်း ချောတာ ကုလားကား ထဲက မင်းသမီးတွေထက်တောင် ပိုချောသေးတယ်။ ဆံပင်ကလည်း တင်ပါးကျော် ပေါင်ရင်းလောက်ကို တညီထဲ ဖြောင့်စင်း မဲနက်နေတာပဲ။ ထွန်းခင်လည်း ကောင်မလေး ဆံပင်ကို မြင်ပြီး ရင်ဖိုလှိုက်မောသွားတော့ပြီး စကားစလိုက်တယ်
“ညီမက ဒီအချိန် ပြန်နေကြလား”
“ဘာဖြစ်လို့လဲ အစ်ကို”
ကောင်မလေးက ပြန်မေးတယ်။
“အော်… ခုနက ညီမပြောလို့လေ သွားနေကြဆိုလို့ပါ”
ဟု ထွန်းခင်လည်း ဘက်မှန်ထဲကြည့်ရင်း ပြန်ပြောလိုက်တယ်။
ကောင်မလေးက တစ်ချက် ရယ်လိုက်ရင်း
“ခ်ခ်… ရမ်းပြောတာ တခါမှ ဒီအချိန် မပြန်ဖူးဘူးအစ်ကို။ အခုက သူငယ်ချင်း နေမကောင်းလို့ လာကြည့်ရင်း သူငယ်ချင်းနဲ့ စကားကောင်းနေတာ အခုချိန်မှ ပြန်ရတာ။ လိုင်းကားကလည်း မရှိတော့ဘူး အာ့နဲ့ ကားငှားဖြစ်တာ အစ်ကိုရေ”
ဟု ပြန်ရှင်းပြလေသည်။ ထွန်းခင်လည်း စကားဆက်လိုက်ပြီး
“ဟုတ်တာပေါ့ လိုင်းကားလည်းမရှိ ဒီအချိန် မိန်းကလေး တစ်ယောက်တည်း ပြန်ရတာ အန္တရာယ်များတယ်။ ပြီးတော့ ညီမလို ဆံပင်အရှည်ကြီးနဲ့ မိန်းကလေးတွေက ပိုတောင် သတိထားသင့်တယ်”
လို့ အေးဆေးစွာ ပြောလိုက်သည်။
“ဟုတ်တယ် အကိုရေ။ ဒီဆံပင်တွေနဲ့ အန္တရာယ်များတယ်။ ဘယ်သွားသွား ဆံပင်ဖြန့်သွားတာနဲ့ စားမဲ့ ဝါးမဲ့ မျက်လုံးတွေနဲ့ လူကို လိုက်ကြည့်လိုက်။ ပြီးရင် ဆံပင်လေးက ဘယ်လိုလှတာ ဘယ်လို ပိုင်ဆိုင်ချင်တာဆိုတွေရော လိုက်ပြောနေကြတာ။ တကယ်စိတ်ရှုပ်ဖို့ ကောင်းတယ်။ ထားလာတာ ကြာပြီဆိုတော့ ညှပ်ပစ်ဖို့ကလည်း နှမျောလို့ အရှည်ပဲ ဆက်ထားနေတာ “
ဟု ထွန်းခင်အား ပြောပြလေသည်။ ထွန်းခင်လည်း တဆင့်တက်ပြီး
“ညီမက ဆံပင်ရှည်ထားတာ ဘယ်လောက်ကြာပြီလဲ။ ညီမဆံပင်က အစ်ကိုတောင် သတိထားမိတယ်။ တော်တော်လေး လှတယ်နော်”
ဟု မသိသလို မေးလိုက်တယ်။
“အင်း ထားတာတော့ ၁၀ နှစ် သမီးထဲကပါ။ ဆံပင်က ပုံမှန်ထိန်းသိမ်းတော့ မပျက်စီးဘူးလေ”
ဟုဆိုပြီး သူမ ဆံပင်တွေကို ရင်ဘတ်ပေါ် ဆွဲတင်ရင်း ပြောလေသည်။ ထွန်းခင်လည်း ဘက်မှန်ကနေလှမ်းကြည့်ရင်း အမှောင်ထဲမှာတောင် မဲနက်ပြောင်တင်းနေတဲ့ ပတုန်းရောင် ဆံကေသာတွေကို ငေးကြည့်မိပြီး စိတ်တွေ ကြွလာလေတော့သည်။ အဲ့လိုနဲ့ ကောင်မလေးကို တို့ဆေးနဲ့ ဘယ်လို တို့ရမလဲဆိုပြီး တွေးနေတုန်း
“အစ်ကို ကျွန်မကို ဆိုင်တဆိုင်လောက်ရောက်ရင် ခဏရပ်ပေးပါလား”
လို့ နောက်ခန်းမှ လှမ်းပြောလေသည်။ ထွန်းခင်လည်း
“ဘာဝယ်ချင်လို့လဲ ညီမ”
ဟု မေးလိုက်သည်။ ကောင်မလေးမှ
”သူငယ်ချင်း အိမ်ကနေ လောလောနဲ့ ပြန်လာတာ ရေသောက်ချင်လို့”
ဟု ပြောသောအခါ ထွန်းခင်လည်း
“ငါ့ဂွင်ထဲ ရောက်ပြီ” ဟု စဉ်းစားလိုက်ပြီး
“အော်… အစ်ကို့မှာ ရေဘူး ပါကင်ဘူးတွေ ဝယ်ထားတာတွေ ရှိတယ်။ အေးတော့ မအေးဘူး။ သောက်မလား ညီမ”
ဟုဆိုကာ ဆေးခပ်ထားတဲ့ ရေသန့်ဘူးအား လှမ်းပေးလိုက်သည်။
“ကျေးဇူပါ အစ်ကို။ ရေဆိုပြီးရော အေးအေး မအေးအေး”
ဆိုပြီး ထွန်းခင်ပေးသော ရေသန့်ဘူးအား လှမ်းယူလိုက်ကာ
“နောက်ကြုံရင် အစ်ကို့ကားပဲ စီးတော့မယ် ဟဲဟဲ သဘောကောင်းလို့”
ဟုဆိုကာ ရေသန့်ဘူးဖွင့်ပြီး မော့သောက်လိုက်လေသည်။ ကောင်မလေး ရေသောက်တာကို ကြည့်ပြီးထွန်းခင် ရင်တွေခုန်နေတော့သည်။ ၅ မိနစ်လောက်ကြာသော် ကောင်မလေးလည်း သန်းလာတော့တယ်။ ခဏလောက်ကြာတော့ အိပ်ပျော်သွားတော့သည်။ ထွန်းခင်လည်း သေချာအောင်လို့ ကားရပ်ပြီး ကောင်မလေး လှုပ်နှိုးကြည့်တယ်။
“ညီမ ညီမ…”
ကျိန်းသေသွားပြီ ကောင်မလေး မနိုးတော့ဘူးဟု ထွန်းခင် တွေးလိုက်ကာ သူမရဲ့ ဆံပင်ရှည်ကြီးကို ကိုင်ကြည့်လိုက်ပြီး
“အား လားလား အိစက်ပြီး ပျော့ပြောင်းနေတာပဲ”
ဟုပြောပြီး ကောင်မလေးဆံပင်ကို နမ်းကြည့်လိုက်လေသည်။
“ရှန်ပူနံလေး မွှေးနေတာပဲ။ ဒီဆံပင်ကြီးကို ကောင်းကောင်း လိုးရမယ်”
စိတ်ထဲတွေးပြီး ကားပေါ် ပြန်တတ်ကာ မှော်ဘီခြံကို မောင်းသွားတော့လေသည်။
အပိုင်း(၃)
--------------------------
ထွန်းခင်လည်း ဆံပင်ရှည်ကြီးကို စိတ်ကြိုက် စားရတော့မည် ဖြစ်သဖြင့် ရင်ခုန်စွာ ကားမောင်းလာရင်း မှော်ဘီခြံထဲ ရောက်လာတော့သည်။ ခြံထဲရောက်သည်အထိ ကောင်မလေးက အိပ်ပျော်နေတုန်းပင်ဖြစ်သောကြောင့် ကောင်မလေးရဲ့ ပိုက်ဆံအိတ်ကို ထွန်းခင် ယူကြည့်လိုက်လေသည်။ ပိုက်ဆံအိတ်ထဲတွင် သူမပုံနှင့် ဗျူတီးစလွန်း ဝန်ထမ်းကဒ်တစ်ကဒ် တွေ့လိုက်သဖြင့် နာမည်ကို ဖတ်ကြည့်လိုက်လေသည်။
“ရတီခြူး ဆိုပါလား။ နာမည်လေးကလည်းလှ လူလည်း လှတယ်ကွာ။ လတ်စသတ်တော့ ဗျူတီးစလွန်းမှာ အလုပ်လုပ်တာကြောင့် ဒီကောင်မလေးဆံပင် ဒီလောက် ကောင်းနေတာကိုး”
ဟု ထွန်းခင် စိတ်ထဲ တွေးလိုက်လေသည်။ ဒီလိုနဲ့ပဲ အိပ်မောကျနေတဲ့ ခြူးကို ကုတင်ပေါ် တင်လိုက်ပြီး လက်တွေ ခြေတွေကို ကုတင်တိုင်မှာ ကြိုးချီထားလိုက်သည်။ ခြူးရဲ့ မဲနက်ပျော့အိနေတဲ့ ဆံပင်ရှည်ကြီးကို ကုတင်အောက်မှာ ချထာလိုက်ကာ ထွန်းခင်တစိမ့်စိမ့်ကြည့်ရင်း စိတ်ထဲမှလည်း
“ကောင်းလိုက်တဲ့ ဆံပင်ကြီးကွာ မှောင်နေတာတောင် ပြောင်လက်လေတာပဲ။ ငါတော့ အမုန်းဆွဲလိုး ပစ်ရမယ်”
ဟု စိတ်တွေထလာကာ အင်္ကျီနဲ့ ပုဆိုးကို ချွက်လိုက်ပြီး ထွန်းခင်လီးကြီးက ဘယ်လောက်တောင် စားချင်နေလည်း မသိဘူး ထိပ်မှာတောင် အရေကြည်တွေ ထွက်နေတော့သည်။ ခြူးရဲ့ ဖြောင့်စင်းနေတဲ့ ဆံပင်ရှည်ကြီးကို နှစ်ခြမ်းခွဲကာ တစ်ခြမ်းကို ယူလိုက်ပြီး လီးမှာပက်ကာ ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ် ဂွင်းထုတော့သည်။ ပါးစပ်မှလည်း
“ကောင်းလိုက်တာကွာ ပျော့အိနေတာပဲ”
ဟု ရေရွတ်ပြီး ကျန်ရှိနေတဲ့ ဆံပင်ရှည်ကြီးကို လက်တဖက်က ယူနမ်းက အားရပါးရ ဂွင်းထုနေလိုက်တော့သည်။ ၁၅ မိနစ်လောက် ကြာတော့ ထွန်းခင်လည်း မရတော့ပဲ ခြူးရဲ့ ခေါင်းအရင်းနားက ဆံပင်တွေထဲကို သုတ်ရေတွေ ပန်းထုတ်လိုက်တော့သည်။ ကိစ္စဝိစ္စ ပြီး၍ သုတ်ရေတွေ ပေနေတဲ့ ဆံပင်ကို ကုတင်ပေါ်ကနေ ချထားခဲ့ပြီး အခန်းထဲက ထွက်လာကာ ဧည့်ခန်းထဲတွင် ဝီစကီထိုင်သောက်ပြီး အမောဖြေနေတော့သည်။
ဝီစကီပုလင်း တဝက်ကျိုးတော့ အခန်းထဲ ပြန်ဝင်သွားလိုက်ကာ ကြိုးတွေ ပြန်ဖြည်ပြီး ခြူးရဲ့ အင်္ကျီနဲ့ထမိန်တွေ အကုန်ချွတ်ပစ်လိုက်တော့သည်။ လက်တွေ ခြေထောက်တွေကို ကြိုးပြန်ချီထားလိုက်ပြီး ခြူးရဲ့ နို့သေးသေးလေးတွေကို လက်နဲ့အုပ်ကာ ပွတ်တော့လေသည်။
နို့လေးတွေ တင်းပြီး အညိုရင့်ရောင် နို့သီးခေါင်းလေးတွေကို ပွတ်ချေပေးလိုက်သောအခါ အိပ်ပျော်နေတဲ့ ခြူးလည်း တချက် တွန့်သွားလေသည်။ ထွန်းခင်လည်း ဆက်ပြီးတော့ ခြူးရဲ့ပေါင်ကြားထဲ လက်ထည့်လိုက်ကာ စဖုတ်မို့မို့လေးကို စမ်းကြည့်လိုက်သောအခါ အမွှေးရေးရေးလေးတွေ အများကြီးကို ခံစားမိလိုက်လေသည်။ ထို့နောက် ဆံပင်ရှည်တွေကို ယူလိုက်ပြီး ခြူးရဲ့ နို့လေးတွေပေါ် တင်ပြီး ဆံပင်တွေနဲ့အတူ နိုစို့လိုက်တောသည်။
“သူ့ ဆံပင်တွေမှာ ရှန်ပူနံလေး မွှေးနေတာပဲ စို့လို့ကောင်းလိုက်တာကွာ… ပြွတ်ပြွတ်ပြွတ်… “
ဆိုပြီး ထွန်းခင် ကုန်းစို့နေတော့လေသည်။ နို့စိုလို့ဝတော့ ခြူးရဲ့ အဖုတ်နေရာလေးကို လက်နဲ့ထပ်စမ်းကြည့်ပြီး လက်ညှိုးနဲ့ လက်ခလယ်နဲ့ ကလိပေးလိုက်ရာ အိပ်ပျော်နေတဲ့ ခြူးရဲ့ အဖုတ်လေးကအရေကြည်လေးတွေ စိမ့်ထွက်လာသည်။ အာ့နဲ့ ထွန်းခင်လည်း အချိန်မဆွဲတော့ပဲ ဆံပင်ရှည်တွေကို ယူလိုက်ပြီး အဖုတ်ပေါ် တင်လိုက်ကာ
“အား … ဆံပင်က တော်တော်ရှည်တာပဲ ပေါင်ရင်းကျော်တော့ အဖုတ်ထိရောက်တော့ မိုက်တယ်ကွာ”
ဟု ဆိုပြီး ဆံပင်ကြားထဲကနေ အဖုတ်ထဲသို့ လီးကိုထိုးထည့်လိုက်တော့သည်။ ခြူးလည်း ကိုယ်လုံးလေး တစ်ချက် နှစ်ချက် တွန့်သွားပြီး
“ဗြိ… ဗြိ… ပလွတ်.. ဘွတ်…ဘွတ်”
နှင့် ထွန်းခင်လီးကြီး ရှောရှောရှူရှူ ဝင်သွားတာကို ကြည့်ပြီး
“ဒီကောင်မ အတွေအကြုံ ရှိပြီးပြီနဲ့တူတယ်”
တွေးလိုက်ကာ ဆံပင်ရှည်ကြီးကို တဖန်ပြန်ယူနမ်းပြီး ခြူးကို လိုးတော့လေသည်။ လိုးနေရင်း ထွန်းခင် အားမရတော့ပဲနဲ့ ခြူးရဲ့ ပျော့အိနေတဲ့ ဆံပင်ရှည်ကြီးကို လက်မှာ ပတ်လိုက်ပြီး ဆံပင်တွေ အကုန်လုံးကို လက်နဲ့ စုကိုင်ပြီး ခြူးရဲ့ ခေါင်းလေးမော့လာအောင် ဆောင့်ဆွဲလိုက်ကာ
“ဘွတ်…. ဘွတ်… ဖတ်… ဖတ်… ဖတ်… ဖြောင်း… ဖြောင်း.. ဖျစ် ..ဖျစ် ဖျစ်”
အသံတွေထွက်လာကာ အားရပါးရ ဆံပင်ဆွဲကာ လိုးနေတော့သည်။ ထွန်းခင်လည်း ကာမသုခကို အပြည့်အဝ ခံစားပြီး ပြီးခါနီးကြတော့ ခြူးရဲ့ ဆံပင်ရှည်ကြီးကို အားနဲ့ ဆောင့်ဆွဲလိုက်တာ လက်ထဲတွင်တောင် ဆံပင်တွေ ကျွတ်ပါလာတော့သည်။ အဖုတ်ထဲတွင်ပဲ ပြီးလိုက်ကာ အဖုတ်ထဲက ထွက်လာတဲ့ အဖြူရောင် သုတ်ရေတွေကို သူမဆံပင်နဲ့ယူပြီး သုတ်လိုက်လေသည်။ ထွန်းခင်လည်း မောဟိုက်သွားပြီး ခြူးရဲ့ ဆံပင်တွေကို ကုတင်အောက် ပြန်ချပေးကာ ဘေးမှာပဲ အိအိပ်လိုက်တော့သည်။
အပိုင်း(၄)
--------------------------
မျက်စိ မှိတ်ထားသော်လည်း စူးဝင်လာတဲ့ အလင်းရောင်ကြောင့် ခြူးတယောက် ခေါင်းမူးနောက်စွာဖြင့် မျက်စိ ဖွင့်ကြည့်လိုက်သောအခါ သူမ အိမ်မျက်နှာကြက် မဟုတ်ပဲ ပြောင်းလဲနေသည်ကို ထူးခြားစွာ တွေ့လိုက်ရသည်။ မိမိကိုယ်ကို သတိထားကြည့်လိုက်မှ ခြေရော လက်ရော အတုပ်နောင်ခံရထားသည့်အပြင် ခန္ဓာကိုယ်တွင် ဘာအဝတ်မှမရှိပဲ ပြောင်သလင်း ခါနေလေပြီဖြစ်သောကြောင့် လွန်စွာ ထိန့်လန့်သွားလေသည်။
ဘေးဘီကို ကြည့်လိုက်သော် ညက သဘောကောင်းသည်ဆိုသော တက္ကစီ သမားမှ ကိုယ်လုံးတီးနဲ့ ပက်လက် အိပ်နေသည့်အပြင် သူ့ရဲ့ လီးကြီးကလည်း ထောင်မတ်နေသည်ကို တွေ့လိုက်ရပြီး ခြူးလည်း ကြောက်လန့်တကြား အော်ဟစ်တော့သည်။ အော်နေသည့် ကြားကပင်
“ငါ ဘယ်လုပ်လုပ် ဒီရောက်နေတာလဲ။ ဘာတွေ ဖြစ်နေတာလဲ။ ငါ့ အဖုတ်လေးရော ခေါင်းတွေရော ကြိမ်းနေတာပဲ။ ဒီလူကြီး ငါ့ကို မတော်မတရား ကျင့်ထားတာလား”
စသည်ဖြင့် မေးခွန်းပေါင်းများစွာ ခေါင်းထဲ ဝင်လာကာ မျက်ရည်များပါ ကျဆင်းရင်း ရုန်းကန်မိတော့သည်။ ခြူးရဲ့အော်ဟစ် ရုန်းကန်နေမှုကြောင့် ထွန်းခင်လည်း နိုးသွားတော့သည်။
“ဟာ… ခြူး… နိုးပြီလား… ညက ကုမယ့် ဆန္ဒတွေ ဖြည့်ပေးတဲ့ မင်းကို ကျေးဇူးတင်တယ်ကွာ ဟား…ဟား..”
ရယ်မောကာ ပြောလေသည်။
“လူယုတ်မာ… ရှင် ကျမကို အခု လွှတ်ပေး. ရှင်…ရှင်… ကျမကို မတော်မတရား မလုပ်နဲ့။ ကျမ အော်မှာနော်”
“မင်း အော်ချင်သလောက် အော်ကွာ။ ဒီနေရာမှာ ဘယ်သူမှ မရှိဘူး။ မင်းနဲ့ငါ ၂ ယောက်တည်းပဲ ရှိတာ။ ဟား… ဟား… ဟား… မင်းက တကယ်လှတဲ့ကောင်မပဲ။ မင်းဆံပင်တွေကလည်း သိပ်လှတော့ ငါမင်းကို လွယ်လွယ် မလွှတ်ပေးနိုင်ဘူး”
ဟု ဆိုကာ ကုတင်အောက် ကျနေသော နက်မှောင်နေတဲ့ ဆံနွယ်တွေကို ဆွဲယူပြီး သူ့ရဲ့လီးကို ပတ်လိုက်ကာ ဂွင်းတိုက်ဖို့ လုပ်လိုက်လေသည်။
“ကျမ ဆံပင်ကို ဘာလုပ်တာလဲ။ လူယုတ်မာကြီး... ဟီး… ဟီး… ဟီး… ကျမ ဆံပင်တွေ ညစ်ပတ်ကုန်ပြီ..”
ဟု ကြိုးချည်ခံထားရတဲ့ ခြူးလည်း ငိုယိုတော့လေသည်။
“မင်း ဆံပင်ကြီးနဲ့ အဲ့လိုလုပ်တာ ကြိုက်လို့ကွာ။ ပြီးတော့ မင်းဆံပင်က ရှည်ယုံတင်မပဲ ပျော့အိနေတာပဲ။ ပိုကြိုက်တယ် ပြီးရင် ခေါင်းပြန်လျှော် ပေးမှာပါကွာ ဟဲဟဲ”
ဆိုပြီး ဆံနွယ်တွေ ထွေးပိုက်ကာ စိတ်ကြိုက် လိုးတော့သည်။ ပက်လက်လန်နေတဲ့ ခြူးရဲ့ အပေါ်ကို ထွန်းခင် တတ်ခွလိုက်ပြီး ဆံပင်တွေ မျက်နှာပေါ်တင်လိုက်ကာ ဆံပင်တွေ ကြားထဲသို့ သူ့ရဲ့ လီးကြီးကို ထိုးထည့်လိုက်ပြီး ခြူးကို လီးစုတ်ခိုင်းရန် ဟန်ပြင်လိုက်လေသည်
ခြူးလည်း မျက်နှာနား ရောက်လာသည့် လီးညိုညိုကြီးကို ကြည့်ပြီး ရွံ့ရှာကာ ပျို့အန်ချင်သလိုပင် ဖြစ်နေတော့သည်။ ထွန်းခင်ကလည်း
“ငါ့ လီးကို စုပ်ပေးစမ်း။ ကောင်းကောင်းစုပ် ကြားလား။ မဟုတ်ရင် နင်ကို အသေ သတ်ပစ်လိုက်မယ်”
ဟု ခြိမ်းခြောက်လေသည်။ မဆန့်မပြဲ နှင့် ပါးစပ်ထဲဝင်လာသည့် လီးကြီးကြောင့် ခြူးတစ်ယောက် နေရထိုင်ရ ခက်သွားလေသည်။ ယခင်က အလိုးခံဖူးသော်လည်း အခုလို လီးမစုပ်ခဲ့ဖူးပေ။ ယခင် ရည်းစားဟောင်များကလည်း သူမရဲ့ ဆံပင်ကိုသာ အချိန်တိုင်း လိုးနေခြင်းဖြစ်သည်။ အခု လီးစုပ်ရတော့မှ ခြူးအတွက် အထူးအဆန်း ဖြစ်နေလေသည်။
အဝင်အထွက် မှန်လာသော်အခါ ထွန်းခင်လည်း ခြူးရဲ့ ဦးခေါင်းကို ပွေ့ကိုင်ပြီး ပါးစပ်ထဲသို့ အားရပါးရ လိုးနေရင်း ပြီးချင်သလို ဖြစ်လာ၍ ဆွဲထုတ်လိုက်ကာ နဖူးအရင်းမှ ဆံပင်တွေထဲသို့ သုတ်ရည်တွေ ပန်းချလိုက်တော့သည်။ နဖူးပေါ်မှ တဆင့် ဦးခေါင်းပေါ်သို့ စီးကျသွားသော သုတ်ရည်ပူနွေးနွေးတွေကို ခြူးတစ်ယောက် ခံစားမိလိုက်လေသည်။
ခြူးလည်း ရုန်းကန်ရန် အားမရှိတော့ပဲ ငိုချင်းသာချနေတော့သည်။ ထွန်းခင်လည်း ခြူးကိုယ်ပေါ်က ဆင်းလိုက်ပြီး
“ငါအပြင်သွားပြီး မနက်စာ သွားဝယ်မယ်။ ပြန်လာမှ နင့်ကို ကောင်းကောင်းလေး ခေါင်းလျှော်ပေးမယ် ဟဲဟဲ..”
ဟု ဆိုတာ ထွက်သွားလေသည်……။
အပိုင်း(၅)
--------------------------
ထွန်းခင် မနက်စာဝယ်ပြီး ပြန်လာလေသည်။ ခြူးရဲ့ကုတင်ဘေးဆီ ဝင်လာပြီး ခြူးအား ခြေလက်တွေကို ကြိုးဖြည်ပေးလိုက်သည်နှင့် တပြိုင်နက် အခွင့်အရေးကို အသုံးချကာ ထွက်ပြေးရန် အိပ်ယာပေါ်က ခုန်ဆင်းလိုက်လေသည်။ လူကသာ ရှေ့ရောက်နေသော်လည်း ဆံပင်ရှည်ကြီးက နောက်တွင် ကျန်ခဲ့သဖြင့် ထွန်းခင် အမိအရ လှမ်းဖမ်းပြီး ဆောင့်ဆွဲလိုက်လေသည်။ ဆံပင် အဆွဲခံရသည့် အရှိန်ကြောင့် ခြူးလည်း နောက်ပြန် ဖင်ထိုင်ရက် ကျလေသည်။
“ဟာ…. ဒီကောင်မကတော့ သေတော့မှာပဲ လာခဲ့စမ်း နင်ဘယ်ပြေးဖို့ ကြိုးစားတာလဲ”
ဆိုပြီး ခြူးရဲ့ ခါးကို ဖက်ပြီး အိပ်ယာပေါ် ဆွဲပစ်တင်လိုက်လေသည်။ ခြူးလည်း ဆံပင် ဆွဲခံရသဖြင့် နာသွားပြီး အိပ်ယာပေါ်တွင် ပက်လက် အနေအထား ဖြစ်သွားလေသည်။ ထွန်းခင်လည်း သူရဲ့ ဘောင်းဘီချွတ်လိုက်ပြီး တောင်မတ်နေတဲ့ လီးကြီးကို ခြူးရဲ့အဖုတ်ဝကို တေ့ပြီး
“နင် တော်တော် ယားနေတာလား ကောင်မ။ ငါနင့်ကို အသေ လိုးပေးမယ်”
ဟု ကြိမ်းပြီး တစ်ချက်ထဲ ဆောင့်ချလိုက်လေသည်။ လီးတေ့ပြီး တစ်ချက်ထဲ အဆုံးထိ ထိုးထည့်ခံရသဖြင့် ခါးလေး အသားကုန် ကော့သွားကာ ပါးစပ်မှလည်း
“အမလေး ဖြည်းဖြည်း လုပ်ပါရှင် သေပါပြီ။ ဟင့်... ဟင့်…. အား….. နာတယ်…. ဟီးဟီး”
ဆိုပြီး မျက်ရည်တွေကျကာ အသနားခံလေသည်။ ထွန်းခင်လည်း
“ဖြည်းဖြည်း လုပ်စေချင်ရင် နင်မရုန်းနဲ့ ငါ့ကိုကလန်ကဆန် မလုပ်နဲ့။ ငါခိုင်းတဲ့ အတိုင်းလုပ် ကြားလား”
ဟု ဟိန်းဟောက်သောအခါ ခြူးလည်း ငိုနေရင်း ခေါင်းပြန်ငြိမ့်ပြလေသည်။
“ကောင်းပြီ… လေးဘက်ထောက် ဖင်ကုန်းတော့. နောက်ကနေ နင့်ဆံပင်ကို ဆွဲလိုးချင်တယ်ဟာ”
ဟု ပြောရင်း ခြူး ကိုယ်လုံးလေးကို ဆွဲလှည့်လိုက်လေသည်။ ထို့နောက် ခွေးကုန်း စတိုင် ဖြစ်သွားသောအခါ အောက်ကျနေတဲ့ ခြူးရဲ့ ဆံပင်တွေကို ယူလိုက်ပြီး ပြူးထွက်နေတဲ့ အဖုတ်လေး လီးနဲ့ အသာတေ့လိုက်ပြီး ဖြည်းဖြည်းချင်း ဆံပင်တွေကို စုကိုင်ကာ ဆွဲထည့်လိုက်သည်။
“အား… ဟင့်ဟင့်…. အင်း… အင်း…. “
ခြူးဆီမှ ညီးညူသံ တချို့ ထွက်လာလေသည်။ ထွန်းခင်လည်း
“ကောင်းလား ကောင်မ. နင့်ကို အဲ့လို တစ်သက်လုံး ကောင်းကောင်းလေး လိုးပေးမယ် ဟုတ်ပြီလား။ ငါနဲ့ တူတူသာနေလိုက်။ နင်ကို ရှယ်လိုးပေးမယ်”
ဆိုပြီး စိတ်ပြေနပြေ လိုးတော့လေသည်။ တဖြည်းဖြည်း အထုတ်အသွင်း မှန်လာပြီး ထွန်းခင်ရဲ့ ဥနှစ်လုံးက ခြူးရဲ့ ဆီးခုံကို တဖတ်ဖတ်ဖြင့် ရိုက်ကာ အတိုင်အဖောက် ညီညီ လိုးကြလေသည်။ ထွန်းခင်လည်း ခြူးရဲ့ ဆံပင်ရှည်ကြီးတွေကို ဆွဲ၍တမျိုး နမ်း၍တဖုံ မျိုးစုံ လုပ်ကာ စိတ်ကြိုက်လိုးလေသည်။ ပြီးခါနီးကျတော့ အဖုတ်ထဲက လီးကို ထုတ်ပြီး ခြူးရဲ့ ကျောပေါ် ပြန့်ကျဲနေတဲ့ ဆံပင်ရှည်တွေပေါ်သို့ သုတ်ရည်တွေ ပန်းထုတ်လိုက်လေသည်။
“ဘယ်လိုလဲ ကောင်းလား မိန်းမ။ အခုချိန်ကစပြီး ငါက မင်းယောကျ်ားဖြစ်ပြီ ဟား…ဟား….”
ကျေနပ်နေတဲ့ လေသံဖြင့် ရယ်မောလိုက်လေသည်။ ထို့နောက် မနက်စာ စားကြပြီး ခြူးကို ရေချိုးခန်းထဲ ခေါ်သွားကာ ဆံပင်တွေလျှော်ရင်း ထွန်းခင် ထပ်လိုးပြန်သည်။
ခေါင်းလျှော်ပြီးတော့လည်း ထွန်းခင် မနားတမ်း တနေကုန် ဆံပင်လိုးလိုက် လီးစုတ်ခိုင်းလိုက်ဖြင့်သာ ကာမစည်းစိမ်ကို ခံစားရင်း ပြီးနေတော့သည်။
နောင်ဆုံးတော့ ထွန်းခင်တစ်ယောက် ဆံပင်ရှည်ကြီးနဲ့ မိန်းမတစ်ယောက် နေရင်းထိုင်ရင်း ရသွားပြီး တသက်လုံး ဆံပင်တွေကို စိတ်ကြိုက် လိုးခွင့် ရသွားလေတော့သည်…။
ပြီးပါပြီ။
Comments
Post a Comment