Apyar Books

ဆောင်းဦးပေါက်ကာစ ညနေခင်းသည် သာယာ ညွတ်နူးဖွယ်ကောင်းလှသည်။ကောင်းကင်သည်တိမ်မျှင် တိမ်စတစ်ချို့ကလွဲပြီး လင်းရှင်းနေတော့သည်။ အမှောင်လည်းမဝင်ရောက်သေး။အလင်းရောင်လည်း မဆုတ်သာသေးပေ။နေဝန်းနီနီသည်လည်း ဟိုးးးမိုးကုတ်စက်ဝိုင်း အနောက်ဘက်ယွန်းယွန်းဆီမှာ နစ်မြှုပ်ပျောက်ကွယ်လုနီးပါးဖြစ်နေသည်။ ဒီလို ဆောင်းဦးပေါက်စ ညနေခင်းတွေကို ဇင်မာ အလွန်သဘောကျသည်။ဒီလို ညနေခင်းရှုခင်းတွေကို ထိုင်ကြည့်ရတာ စိတ်ထဲမှာပျော်သည်။ ပြီးတော့ စိတ်ထဲမှာလည်း ကြည်နူးစိတ်နဲ့ အကြည်ဓါတ်ကလေး တလှပ်လှပ်တိုးဝင်နေတော့သည်။ အိပ်တန်းပြန်ငှက်တို့သည် ဇင်မာ ခေါင်းပေါ်မှ တငြိမ့်ငြိမ့် နဲ့ပြန်သန်းနေကြသည်။ဆောင်းဦးပေါက် လတ်ဆတ်တဲ့ လေညှင်းကလေးတို့သည်လည်း ဇင်မာ တစ်ကိုယ်လုံးကို ရစ်သိုင်းကာ ကျီဆယ်ဆော့ကစားနေကြသည်။ ထို လတ်ဆတ်တဲ့လေညှင်းကလေးတွေကို ဇင်မာ တစ်ဝကြီးရှူ သွင်းလိုက်မိသည်။နှာခေါင်းထိပ်မှာ အေးမြမြ အထိအတွေ့ကို ဇင်မာ သဘောအကျကြီး ကျနေတော့သည်။ `ဟဲ့…ကလေးတွေ မိုးချုပ်နေပြီ လာအိမ်ထဲဝင်ကြ´လို့အော် လိုက်တဲ့ ဘေးခန်းက ဒေါ်ဒေါ်မြင့် အသံကြားမှ မိုးစုန်းစုန်းချပ် မှန်းဇင်မာသိတော့သည်။မဟုတ်ရင် ထိုင်ကောင်းကောင်းနဲ့ အိမ်ပေါက်ဝမှာ ဘယ်လောက်ထိုင်နေမိမယ် မသိ။ ဇင်မာတို့က ခြ

  သော်တာအိမ်ထဲကနေထွက်လာပြီး သူမချစ်သူမိုးဟိန်းရှိရာကားလေးဆီသို့ ခပ်သွက်သွက်လေးလှမ်းလာနေသည်။ သော်တာ့အရပ်က သာမန်မိန်းကလေးတွေထက်မြင့်သည် နက်မှောင်နေသည့်ဆံနွယ်တွေကလည်း ခါးလယ်လောက်ထိရှည်ကျနေသည်။ ယခုလည်း သူမဆံပင်လေးတွေကိုစုပြီးခပ်မြင့်မြင့်စည်းနှောင်ထားသည်။ မိုးဟိန်း သူ့ချစ်သူသော်တာရဲ့ တင်းရင်းဆူဖြိုးပြီး အချိုးတကျဖြစ်နေတဲ့ သော်တာရဲ့ ရင်တွေတင်တွေကိုအရမ်းသဘောကျသည် သူ့ဘဝတစ်လျှောက်လုံးမှာ သော်တာ့လောက်လှတဲ့မိန်းကလေးမတွေ့ခဲ့ဖူးဟုပင်ထင်နေသည်။ သော်တာကားတံခါးလေးဖွင့်ပြီးဝင်ထိုင်လိုက်တော့ သင်းပျံ့နေတဲ့ရေမွှေးနံ့လေးက ဃဏာရုံကိုဝင်ရောက်ကျီစယ်သွားသည်။ “ဟား ကို့အချစ်လေးကြည့်ရတာ ဒီနေ့ထူးဆန်းနေသလိုပဲ၊ စိတ်လှုပ်ရှားစရာတွေဘာတွေများရှိနေလို့ပါလိမ့်”ဟုတ်တယ်ကိုရေဒီနေ့သော်တာအရမ်းပျော်နေတာ၊ သော်တာ့မောင်လေးကိုပြန်တွေ့ပြီကိုရဲ့၊ယုံတောင်မယုံနိုင်ဘူးကိုရယ်ဒါဆိုဝမ်းသာစရာပေါ့အချစ်လေးရဲ။ စကားအပြန်အလှန်ပြောရင်းနဲ့ မိုးဟိန်းသူ့ကိုသော်တာပြောပြဖူးတဲ့ နောက်ကြောင်းလေးကိုပြန်စဉ်းစားမိလိုက်သည်။ သော်တာနဲ့သူ့အမွှာမောင်လေးကို မိသားစုနှစ်ခုကမွေးစားခဲ့ကြလို့ တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက်ကွဲကွာခဲ့ရတာဖြစ်သည်။ သော်တာသိတတ်စအရွယ်ကတည်းကရင်း သူ့မောင်

  ဒေါ်မြင့်ရီ ရေးသားသူ – ????? ကျွန်တော် ဆယ်တန်းလောက်က အမေကအိမ်မှာ ထမင်းချက် အဝတ်လျှော်လုပ်ပေးဖို့ ရပ်ကွက်ထဲက အဒေါ်ကြီး တစ်ယောက်ကို အကူအညီတောင်းလိုက်တယ်။ ပိုက်ဆံချေးငှါးထားတော့ လာကူလုပ်ပေးတယ်။ အိမ်ဖော်တော့ မဟုတ်ဘူး။ အမေနဲ့အဖေက ဈေးထဲမှာ ကုန်ခြောက်ရောင်းတော့ မနက်သွား ညနေပြန်နဲ့ အိမ်ကိစ္စ လှည်မ့ကြည့်နိုင်ဘူး။ ကျွန်တော့် အစ်မတွေက တက္ကသိုလ်တက်နေကြပြီ။ အိမ်မှာ ကျနော် တစ်ယောက်တည်းပေါ့။ အဲဒီ အဒေါ်ကြီး ရောက်လာတော့ အဒေါ်ကြီးနာမည်က ဒေါ်မြင့်ရီ။ တစ်ရက် တစ်ရက်နဲ့ ရင်းနှီးလာတော့ စကားပြောတာတွေက ပွင့်လင်းလာတယ်။ “ကောင်လေးက လူပျိုလေးဆိုပြီး အတော်ညစ်ပတ်တာပဲ အတွင်းခံ ဘောင်းဘီတွေက နံဟောင်နေတာပဲ” “ဒေါ်ကြီး နမ်းကြည့်လို့လား” “အေးပေါ့” “ဒေါ်ကြီး ဘောင်းဘီကြတော့ရော” “ငါက အတွင်းခံ မဝတ်ဘူးဟဲ့” “အတွင်းခံ မဝတ်ရင် အောက်စလွတ်တော့ ပေါ်မှာပေါ့” “ပေါ်ပါစေ” အဲ့လို့ ကျနော်တို့ အပြောအဆို တခါတလေကျတော့ “ကောင်လေး ငါ့လက်မှာ ဆပ်ပြာတွေနဲ့မို့ ကျောကုန်းထဲ ဘာဝင်သွားလည်း မသိဘူး ” ဆိုပြီး ကြည့်ခိုင်းတယ်။ ကျနော်လည်း ဟိုပွတ် ဒီပွတ်လုပ်ရင်း တင်ပါးကြီးတွေကို ကိုင်ခြင်လာမိတဲ့အထိ စိတ်ပြောင်းလာတယ်။ တစ်ရက်တော့ သူ့ယောကျ်ား အကြောင်းပြောနေတယ်။

  ခဲအို ရေးသားသူ – ????? သူမတို့ ညီအစ်မ သုံးယောက်ရှိသည်။ မိဘဆုံးသွားတော့ ညီအစ်မသုံးယောက် အတူတူနေကြသည်။ ပထမ အလတ်တစ်ယောက်ဖြစ်သူ ခင်မူ အိမ်ထောင်ကျသည်။ အိမ်ဝိုင်းက နည်းနည်းကျယ်သဖြင့် ထိုအိမ်ဝိုင်းထဲတွင်ပင် အိမ်တစ်လုံးဆောက်သည်။ နောက် အကြီးဆုံး ခင်ဦး အိမ်ထောင်ဆက်ကျသည်။ သူမက အိမ်ခွဲမည်လုပ်သော်လည်း ခင်စီကို စိတ်မချသေးသဖြင့် အိမ်မခွဲသေး။ အစ်မတို့နှင့် သူမက ကိုးနှစ်ကွာသဖြင့် ခင်စီက အခုမှ ကိုးတန်းကျောင်းတက်နေဆဲဖြစ်ရာ တစ်ယောက်တည်း ကျန်ခဲ့၍ မဖြစ်နိုင်သဖြင့် ခင်ဦးယောက်ျားကို အိမ်ပေါ် ခေါ်တင်ထားသည်။ ခင်ဦးယောကျာ်းက ဖိုးဆိုးဟုခေါ်ပြီး ခင်မူယောက်ျားက သန်းနိုင်ဟုခေါ်သည်။ အားလုံး တောင်ယာလုပ်ကြသူ ဖြစ်သဖြင့် အမြဲခြံသွားလေ့ရှိကြသည်။ ယောက်ျားများက မနက်ခင်းစောစော ထဆင်းပြီး မိန်းမများက နေ့လည်ပိုင်း ဆက်ဆင်းသည်။ ညနေပိုင်းတွင် မိန်းမပြန်လာတော့ ယောက်ျားက ယာထဲသွားသည်။ အလုပ်ကြမ်းကို နေအေးချိန်လုပ်ပြီး သိမ်းဆည်းသည့် အလုပ်ကို မိန်းကလေးများက လုပ်ကြသောကြောင့် ဖြစ်သည်။ ထို့ကြောင့် ခင်စီကျောင်းပိတ်သည့်ရက်ဆိုလျှင် နေ့ခင်းဘက် ခင်စီနှင့် ခင်ဦးယောက်ျား ဖိုးဆိုးတို့သာ အိမ်ထဲ ကျန်ကျန်ရစ်သည်။ တနေ့ သူမစာကျက်နေချိန် ဖိုးဆိုးက အော်သ

  သျှင်သွေး သူငယ်ချင်း ဖြစ်သူ ထံ မှ ဖုန်း ဖြင့် ကူးယူ ထားသော အပြာကားများ ကို နားကျပ် တပ်ကာ ဆေးလိပ်ဖွာ ရင်း ကြည့်ရန် ဆုံးဖြတ်ကာ အိမ် ခန်းဆီး ကို မှီပြီး ထိုင်လိုက်သည် ။ မိန်းမ ဖြစ်သူ အိတုံ က တော့ အခန်း ထဲ တွင် အိပ်မောကျ နေလေသည် ။ နွေ ရာသီ မို့ အိုက်စပ်စပ် ဖြစ်နေသည် ။ သျှင်သွေး အပြာကား များကို စတင် ကြည့်ရှု နေရင်း ဇာတ်ဝင် ခန်း တစ်ချို့ကြောင့် အမည်မသိ သော ခံစားမှု များ ဖြစ်လာ လေသည် ။ ထို ဇာတ်ဝင် ခန်း မှာ သာမန် ဇာတ်ကား များ နှင့် မတူဘဲ တမူထူးခြား နေသည့် အတွက် သျှင်သွေး စိတ်တွေ ထ လာ ကာ ပုဆိုး ထဲ မှ လီး ကိုပင် ပွတ်သတ် ပြီး သတိလွတ် ကာ မျက်လုံးမှိတ်ပြီး ဂွင်းထု ပစ်လိုက်လေသည် ။ ထို ဇာတ်ကား ထဲ က အတိုင်း လုပ်ကြည့်ချင်စိတ်များ လည်း တစ်ဖွားဖွား ဖြစ်လာ လေသည် ။ ဖုန်းပိတ် သန့်ရှင်းရေး လုပ်ပြီး အိပ်ယာ ထဲ ပြန်ဝင် လာ လိုက်သည် ။ မိန်းမ ဖြစ်သူ က တော့ အိပ်မောကျ နေလေသည် ။ အိတုံ က လုံးကြီးပေါက်လှ ရင် က ထွား ခါး က သိမ် တင် က ကား နှင့် မြင်သမျှ ပုရိသ စိတ်ကြွ စရာပင် ။ ရုပ်ရည် က လည်း ချောမော သန့်ပြန့်သည် ။ အိတုံ ဘေး တွင် ဝင်လှဲ ကာ သူ မိန်းမ အိုးတွေ ကြည့်ပြီး ကြည့်ခဲ့မိသော အပြာ cuckold ဇာတ်ကား ကို ပြန်တွေးနေမိသည်

  ဒူးတွေချောင် ရေးသားသူ – ????? ကျွန်တော်က အားရင်အားသလို ရွားဦးဘုန်းကြီးကျောင်းက ခရေပင်ကြီးကို ဝန်းရံထားတဲ့ ကွပ်ပျစ်လေးပေါ်မှာ သွားပြီးနေလေ့ရှိပါတယ်။ဘုန်းကြီးကျောင်းဆိုတာ နိမ့်မြင့်မရွေး လက်ခံပေးနေတဲ့ နေရာဆိုတော့ စဏ္ဍာလ လို့ခေါ်တဲ့တောင်းစားတဲ့ သူတွေ လာရင်လည်း အဲဒီဘုန်းကြီးကျောင်းမှာ လာရောက်တည်းခိုလေ့ရှိတယ်။ ကျွန်တော်က ကွပ်ပျစ်ပေါ်မှာနေရင် သူတို့က ကွပ်ပျစ်နားက ဇရပ်ပေါ်မှာနေကြပြီး ချက်ပြုတ်စားသောက်နေကြတယ်။ တစ်ရက်မှာတော့ ကျွန်တော်ရယ် သူငယ်ချင်းသုံးလေးယောက်ရယ် ကွပ်ပျစ်ပေါ်ထိုင်နေတုန်းမှာပဲ “ညီလေးတို့…ဆေးလိပ်လေးမပါဘူးလား” ဆိုတဲ့အသံနဲ့အတူ စဏ္ဍာလကြီး တစ်ယောက်က ဆေးလိပ် လာတောင်းတယ်။ ”လာဘ်သိပ် လိုက်တာကွာ” ”မပါဘူး ဗျာ ပါလည်း မတိုက်ဘူး” အသံမျိုးစုံနဲ့အတူ နှာခေါင်းရှုံ့သူကရှုံ့ပြီး ကျွန်တော့်သူငယ်ချင်းတွေ ထထွက်သွားကြပါတယ်။ကျွန်တော်လည်း သူ့မျက်နှာကြည့်ပြီး သနားသွားတာနဲ့ “ဦးလေး…ဆေးလိပ် အရမ်းသောက်ချင်နေလား” လို့မေးလိုက်တော့ ခေါင်းငြိမ့်ပြပါတယ်။ ”အဲဒါဆို ခဏစောင့် ကျွန်တော့်မှာတော့ မပါသေးဘူး ဝယ်လာပေးမယ်” လို့ ပြောလိုက်တော့ “ပိုက်ဆံယူသွားလေ…ဦးတို့ဆိုရင် ဆိုင်တွေက မရောင်းချင်သလို နှင်ထုတ်ကြတယ် အဲဒါကြောင့်

   “ဟာ စိတ်ပျက်စရာပဲကွာ ဖုန်းဘေလ်ကလည်း ကုန်သွားပြန်ပြီ” ရုံးပိတ်ရက်မို့ မိမိအိမ်လေးထဲတွင် အေးဆေးစွာ အင်တာနက် သုံးမည်ဟု ကြုံးဝါးထားကာ သုံးတောင်မသုံးရသေးဘူး ဘေလ်က ကုန်သွားသည်။ မင်းမင်းခန့်တယောက် ရေရွတ်ရင်း ငွေတသောင်းထုပ်ယူကာ ခပ်လှမ်းလှမ်းက ကုန်စုံဆိုင်လေးသို့ ထွက်လာခဲ့သည်။ သူသည် ဤရပ်ကွပ်လေးသို့ ပြောင်းရွှေ့ကာ ငှါးရမ်းနေထိုင်သည်မှာ မကြာသေးပေ။ မနက်အလုပ်သို့သွား ညပြန်အိပ်မို့လည်း သူအား လူသိပ်မသိပေ။ ခြံဝန်လေးနဲ့ တထပ်တိုက်ပုလေးက သူ့အတွက် အပန်းဖြေစရာပင် ဘေးပတ်ဝန်းကျင်မှ လူများလည်း အရောအနှော မလုပ်သောကြောင့် သက်သောင့်သက်သာ ရှိလှသည်။ ဖုန်ငွေဖြည့်ကဒ်ဝယ်ပြီး ပြန်အထွက်တွင် အိုး လှလိုက်တာ သူရင်ခုန် လောက်အောင်ပင် ကောင်မလေးမှာ လှရက်နိုင်လွန်းသည်။ အိမ်တွင်းအောင်လေးမို့ အသားရည်လေးမှာ ဝင်းဖန့်ကာ မထူမပါး မျက်ခုံလေးနှင့် မျက်နှာဝိုင်းလေးကို သူငေးကြည့်မိတာ ဘယ်လောက် ကြာသွားသည်မသိ ကောင်မလေးမှာ “ဦး နည်းနည်းလောက် ဖယ်ပေးပါလား ” ရှက်ကို့ရှက်ကန်း အသံလေးမှာ နားဝင်ပီယံလှပေသည်။ အိမ်နေရင်း တပတ်နွမ်း လက်ပြတ်လေးနှင့် အရောင်အဆင်း မရှိတော့သော ထမီလေးနှင့် သူမ၏ခန္ဒာကိုယ် ကောက်ကြောင်းလေးများကို အပိုအလိုမရှိစေပေ။ သူလည်း ပြန်ထွ

ကျတော်တို့ရဲ့ဆင်ခြေဖုန်ရပ်ကွက်လေးသည် အိမ်ခြေလေးတွေကျပ်ညပ်နေပီးဘေးအိမ်များနဲ့ ကပ်လျက်တည်ရှိပါတယ် ကျတော်ကျောင်းပီးခါစက အလုပ်မရှိအိမ်မှာ လိုလိုပဲအလေလိုက်နေခဲ့ရတယ်ဗျာ တခုပြောပါရစေကျတော်တို့ ခေါင်းရင်းဘက်ဘေး အိမ်မှာကျတော်ထက် အသက် ၈နှစ်လောက်ကြီးတဲ့ မမကြီးတယောက်ရှိတယ် သူမှာယျောက်ကျားနဲ့ ခလေးနှယောက်ရှိတယ် ကလေးနှယောက်အမေသာပြောတာ အသားကဖြူဖြူဖင်လုံးကြီးတွေကလဲ အယ်နေတာပဲ နဲနဲဝဝနဲ့နို့ကြီးတွေကလဲ ပြူးနေတာပဲဗျာ တရက်ကျတော့်မိဘတွေဥပုတ်စောင့်သွား ကျတယ်သူတို့အိမ်ကလဲသူမိဘတွေပါ ဥပုတ်တရားသွားနာကျတယ် ကျတော်လဲတယောက်ထဲ ဘာလုပ်ရမှန်းမသိဘူး အခွေထိုင်ကြည့် ခနနေတော့ထမင်းစညးဖို့နောက်ဖေးအဝင် အသံသဲ့သဲ့ကြားတာကြောင့် အခန်းထဲဝင်ပီး ချောင်းနေကျအပေါက်ကလေးကနေချောင်းလိုက်တယ် အဲ့အပေါက်ကနေချောင်းရင် သူတို့နောက်ဖေးအိပ်တဲ့နေရာနဲ့တန်းနေတာပဲ ခုန်ပေါ်အသာလေးတက်ပီးချောင်းလိုက်တော့ မျက်လုံးထဲကမြငိကွင်းကြောင့် အရမ်းကို စိတ်လှုပ်ရှားမိတယ် အဲ့လိုမြင်ကွင်းမျိုးကို အောကားတွေထဲမှာပဲမြင်ဘူးတာလေ မြင်ကွင်းကဗျာစော်ကြီးကအောက်မှာ ဘာမှမရှိတော့ဘူး ဖင်ပြောင်ကြီးနဲ့ပေါင်ကြီးနှလုံးကားပီးတော့ သူယျောက်ကျားကြီးက အဲ့ပေါင်ကြီးကိုဖြဲပီး စောက်ဖုတ်ကြီးကို အားရ

  ညီမလေးရယ် ကောင်းလိုက်တာ ရေးသားသူ – ????? ညဖက်ဆို ကျနော့်စိတ်က ဖောက်ဖောက်လာတယ်။ တနေကုန် အလုပ်ပင်ပန်းပေမယ့် ညဆို ရာဂစိတ်က ထကြွသောင်းကျန်းတတ်တယ်။ အိမ်မှာက ကျနော်ရယ် ဝေဝေရယ် နှစ်ယောက်ပဲ ရှိတာ။ မိဘတွေ ဆုံးသွားပြီးကတည်းက ဝေဝေ့ကို အကိုလိုရော မိဘ လိုရော စောင့်ရှောက်လာခဲ့ရတာ။ ဒီကောင်မလေးကလည်း ခုမှ တက္ကသိုလ် ပထမနှစ် ဆိုတော့ သူ့ပညာရေးကို ငှဲ့ပြီး ကျနော် အိမ်ထောင်ပြုချင်ပေမယ့် မပြုရသေးဘူး ဖြစ်နေတယ်။ ခုဆို ကျနော့်အသက် ၂၄ ပြည့်တော့မယ်။ သန်သန်မာမာ ယောကျ်ားတစ်ယောက်အနေနဲ့ လိင်စိတ်ထန်တာ သိပ်မထူးဆန်းပါဘူးး။ ဒီလိုနဲ့ ခွေးဇာတ်ခင်းမိတဲ့ညက ဆိုက်ဆိုက်မြိုက်မြိုက် ရောက်လာတော့တယ်။ အဲ့ညက ကျနော် အလုပ်ဆင်း အိမ်ပြန်ရောက်တော့ မီးက ပျက်နေတယ်။ ဖယောင်တိုင်မီးနဲ့ စာကျက်နေတဲ့ ဝေဝေ့ မျက်နှာလေးဟာ မှိန်ဖျော့ဖျော့ မီးရောင်အောက်မှာ အပြစ်ကင်းစင်နေလေတယ်။ ကျနော် ဝေဝေ့ အနားမှာ ထိုင်လိုက်တော့ သူ့ရဲ့ လည်ဟိုက်နေတဲ့ အင်္ကျီအောက်က ပြည့်ဖောင်းနေတဲ့ ရင်သားလေးက ကျနော့် အသိတွေကို ရောင့်ယက်ခက်သွားစေတယ်။ ကျနော် သတိမထားမိခင်မှာပဲ ဝေဝေ့ကို ဖက်ထားလိုက်မိတယ်။ “ဟာ… ကိုကြီး ဘာအရူးထတာလဲ” ဝေဝေကတော့ ခုထိ ကျနော့်ကို စနောက်နေတယ်ပဲ ထင်နေတုန်။ “ကိုကြီ

တိတ် ဆိတ်နေ တဲ့ ညတညမှာ နှစ်နှစ်ခြျိက်ခြိုက်အိပ်ပျော်နေရာမှ ပူအိုက်လာသလိုခံစားလိုက်ရတာကြောင့်ကျွန်တော်လူးကာလိမ့်ကာနှင့်နိုးလာသည်။ အိပ်မုံှစုံဖွားနဲ့ အဲကွန်းကိုကြည့်လိုက်တော့ဘာမီးမှမလင်း… စိတ်အတော်ညစ်သွားတယ်။ ရန်ကုန်မြို့အစွန်အဖျား၃ထပ် တိုက်ခန်းအတွဲလေးတွေမှာနေမိတာကိုး… ထုံးစံအတိုင်းမီးကပျက်နေပြီလေ။ ကုတင်ဘေးနားရှိတဲ့ပြတင်းပေါက် ကိုထဖွင့်… ပြတင်းပေါက်ကလဲဖွင့်ခဲတော့ကြပ်နေသေးတယ်…. ညကသောက်ထားတဲ့အရှိန်နဲ့ လူကပိုပူနေသလိုခံစားနေရသည်။ ကုတင်ဘေးက အသင့်ထား တဲ့ရေဗူးကိုလှမ်းစမ်းကြည့်တော့လဲရေကုန်နေတယ်…. သက်ပျင်းချရင်း ဓါတ်မီးကို ကုတင်ဘေးက Laptop တင်ထားတဲ့စားပွဲ ပေါ်ကနေစမ်းတဝါးဝါးနှင့်ရှာဖွေပြီးနောက် မီးဖိုချောင်သို့ ရေသွားယူ၊ အပေါ့သွား အခန်းထဲပြန်ဝင်ကာ ခြေပြစ်လက်ပြစ်လှဲချ လိုက်မိသည်။ နာရီကြည့်လိုက်တော့မနက် ၂နာရီထိုးခါနီး… ဟူးးးးး….. သည်ညကိုဘယ်လိုဖြတ်ကျော်ရပါမလိမ့်…..။ အကျီင်္ကိုချွတ်လိုက်ပြီး ယပ်တောင်လေးတဖြတ်ဖြတ်ခပ်ကာ ပြန်အိပ်မပျော်နိုင်တာသိသော်လည်း သက်တောင့်သက်သာ ဖြစ်အောင် ပုဆိုးကိုပါဖြေ ချလိုက်ပြီး လေဝင် အောင်တဖြတ်ဖြတ်လူှပ်ခါနေမိသည်။ ထိုအချိန်မှာပဲ ဘေးအခန်းက ငြီးသံ သဲ့သဲ့ကိုကြားမိလိုက်သည်။ စိတ်ထဲတွင်